Het is mij al vaker opgevallen dat men in de volkswijken, als men elkaar tegenkomt op straat, tegen elkaar schreeuwt in plaats van praat. Dat terwijl een normaal geluidsniveau volstrekt volstaat. Het liefst blijft men, ieder op zijn straathelft, een shagje in de mond, indien mogelijk een pot bier in de andere hand, naar elkaar schreeuwen. Een niet ingewijde zou vermoeden dat het hier gaat om een langlopende vete, maar niets is minder waar. Men praat gewoon over de voetbalwedstrijd van gisteravond, of misschien wel het weer van vandaag.
Onderzoekers menen dat er een omgekeerde evenredigheid bestaat tussen intelligentie en lawaaiproductie. Oftewel hoe dommer iemand is, hoe luider hij/zij zich probeert te manifesteren. Onze taal is hier al op ingesprongen door het Nederlands te verrijken met een spreekwoord: Holle vaten klinken het hardst!
De frater wil nog een stap verdergaan door een link te leggen tussen het vuurwerkgebruik en domheid. Oftewel, het gebrek aan intellectuele vermogens wordt gecompenseerd door vuurwerk, kwalitatief en kwantitief, gelardeerd met de nodige kratjes bier. Dat dan af en toe iets mis gaat is niet erg, want geschreeuw past wel bij de feestvreugde van de intellectueel minder bedeelde mens.
Dit fenomeen kunnen we in alle achterstandswijken constateren, de Oosterparkwijk voorop.
Als men de moeite neemt om op nieuwjaarsdag een stadswandeling te maken kan men aan de enorme bergen rood vuurwerkafval al zien waar de meeste mensen wonen die achter in de rij stonden toen god hersens, cq het kundig gebruik hiervan, uitdeelde.
Tja, zij die het buskruit het meest gebruiken, zijn niet de uitvinders ervan.
Onderzoekers menen dat er een omgekeerde evenredigheid bestaat tussen intelligentie en lawaaiproductie. Oftewel hoe dommer iemand is, hoe luider hij/zij zich probeert te manifesteren. Onze taal is hier al op ingesprongen door het Nederlands te verrijken met een spreekwoord: Holle vaten klinken het hardst!
De frater wil nog een stap verdergaan door een link te leggen tussen het vuurwerkgebruik en domheid. Oftewel, het gebrek aan intellectuele vermogens wordt gecompenseerd door vuurwerk, kwalitatief en kwantitief, gelardeerd met de nodige kratjes bier. Dat dan af en toe iets mis gaat is niet erg, want geschreeuw past wel bij de feestvreugde van de intellectueel minder bedeelde mens.
Dit fenomeen kunnen we in alle achterstandswijken constateren, de Oosterparkwijk voorop.
Als men de moeite neemt om op nieuwjaarsdag een stadswandeling te maken kan men aan de enorme bergen rood vuurwerkafval al zien waar de meeste mensen wonen die achter in de rij stonden toen god hersens, cq het kundig gebruik hiervan, uitdeelde.
Tja, zij die het buskruit het meest gebruiken, zijn niet de uitvinders ervan.
3 opmerkingen:
Frater u heeft nog een collega:
GRONINGEN - 'Verknal het niet' van de Partij voor de Dieren was er al en nu is er ook 'Staakt het vuren'. De stad Groningen heeft inmiddels twee comités tegen het geknal met vuurwerk tijdens oudjaar.
Frater Paul Steverink leidt het laatst opgezette comité. Hij vindt dat een deel van de honderd miljoen euro die we gaan verknallen, beter besteed kan worden aan het bouwen van scholen in Afrika. Steverink heeft uitgerekend dat er van die 100 miljoen euro zeker 25.000 dorpsschooltjes gebouwd kunnen worden.
Steverink is niet, zoals de Partij voor de Dieren, voor een volledig 'staakt het vuren', maar wil wel graag alternatieven aandragen. Zaterdag zet hij daarom op de Grote Markt een grote ton neer, waar mensen geld in kunnen gooien, dat ze anders aan vuurpijlen of rotjes hadden uitgegeven.
De omgekeerde evenredigheid tussen lawaai en intelligentie:
Beste broeder Frater Venerius,
Ongetwijfeld is er een bepaalde link te leggen tussen het produceren van onbetamelijk veel lawaai en de geestelijke vermogens van de betreffende personen. Ga maar eens naar een voetbalwedstrijd van een bekende club kijken en het lijkt wel of er een kermis is uitgebroken; dit terwijl er in principe alleen maar een sport wordt beoefend en nog wel door andere lieden dan die herrie schoppers die slechts toekijken. Ook in de kroeg of op het werk valt het op dat sommige personen zich graag willen manifesteren door het uiten van een oneven redelijke hoeveelheid geluid, dit onder het motto van; als je maar gehoord wordt, het doet er daarbij meestal niet toe wat er gezegd wordt en of het gevraagd is dan wel op prijs wordt gesteld; nee, belangrijk is dat er met grote regelmaat een minimaal geluidsvolume uit die keelholte wordt geperst. Och ja, onze verre voorouders deden toch eigenlijk ook niet veel anders, er is zelfs een primaat naar genoemd die zich nu nog steeds al brullende door het leven slaat.
Mogelijk heeft die luidruchtige conversatie niet alleen te maken met een verminderd geestelijk vermogen, maar nog veel eer met een soort manifestatie drang; want hoe meer en harder, hoe duidelijker je aanwezig bent en hoe meer je in de groep geld. Nu is dit laatste wel te begrijpen, vooral voor lieden die denken geen herkenbare bijdrage aan de samenleving te kunnen of willen leveren. Door hun volumineuze uitingen lijken ze plots midden in het leven te staan, ze worden herkend en zien dit waarschijnlijk als een vorm van achting voor hun persoonlijkheid. Eigenlijk niet veel anders dan het bekende geroffel op de borstkas dat nog steeds veelvuldig voorkomt bij een aantal bekende primaten die in de verre voorgeschiedenis aan ons gelinkt waren. Dus toch een soort degeneratie naar de “missinglink”, ofwel, een vorm van verminderd bevattingsvermogen? Wie weet.
Daarom wat mij betreft liever geen vuurwerk dit jaar, of slechts een klein deel aan vuurwerk dat niet knalt maar siert, om hiermee het nieuwe jaar feestelijk in te wijden. Bij voorkeur dus zo min mogelijk vuurwerk, ook omdat we dan het jaar niet hoeven te starten met een mistig uitzicht op onze omgeving. Want vuurwerk heeft niet alleen het nadeel van die herrie, maar het ontaard ook in een mistige wolkenlaag die ons al snel het zicht op het nieuwe jaar ontneemt en die (nog veel erger) voor lieden onder ons die last hebben van de luchtwegen, ieder jaar een ongemakkelijke start van het nieuwe jaar kunnen geven.
Een toehoorder.
Beste "toehoorder",
Als beheerder kwam ik uw ip adres vandaag al een paar keer op mijn blog tegen en meermalen bij dit item. Ik kreeg het idee dat u al eerder probeerde te reageren.
Van meerdere mensen heb ik vernomen dat zij af en toe moeite hadden om een reactie te plaatsen, was dit bij u ook het geval, laat het mij svp horen.
De frater heeft het ook niet zo op vuurwerk, feest- zowel als professioneel vuurwerk. Hij houdt meer van vuurwerk in overdrachtelijke zin, zoals ik hier op mijn blok probeer te laten blijken.
Een mooie reactie overigens en wat betreft het gedrag van onze verre(?) voorouders:
sinds 2007 noemen wij dat Bokito gedrag.
Frater Venerius
Een reactie posten