Afgelopen twee jaar woonde in de portiek naast ons een Antilliaanse familie uit Curaçao; man, vrouw, drie kinderen en wat onduidelijke overige familieleden.
Vermoedelijk kwamen ze hier in de straat wonen omdat de zus van de moeder reeds langer aan het begin van de straat een huis had, zodat er toch een soort van Otrobanda-sfeer met de familie gecreëerd kon worden. Home sweet home als het ware.
De zussen, 150 en 200kg( hierna als Vet en Dubbelvet beschreven), kwamen meerdere malen dagelijks bij elkaar op bezoek. Wel op zijn Antilliaans natuurlijk: Vet hing uit het raam op de tweede verdieping te schreeuwen en de Dubbelvet parkeerde(?) haar transporter midden op de straat, draaide haar raampje open en schreeuwde vervolgens net zo hard terug naar boven. Geen auto kon meer langs, Wilde je dat wel, dan moest je maar moeilijk over de stoep manoeuvreren, aldus de druk gebarende en schreeuwende Dubbelvet.
Twee van de drie kinderen werden elke dag met de taxi opgehaald om naar het bijzonder onderwijs gebracht te worden, nummer drie werd door hun oom opgehaald om ze, samen met zijn kinderen, naar de lagere school om de hoek te brengen. Veel vaker echter bleven ze gewoon thuis om vervolgens de hele dag de straat onveilig te maken of, als het weer dit niet toeliet, op hun balkon te klieren waarbij steevast alle afval samen met een gedeelte van de huisraad en speelgoed over de balustrade gesmeten werd. Nooit werd dit speelgoed weer opgehaald, vreemd voor mensen die van een uitkering moesten leven en het niet breed konden hebben, behalve moeder en tante Dubbelvet natuurlijk. Buiten de huisraad, afval en speelgoed, lag de tuin ook regelmatig bezaaid met kleren die van de waslijn gevallen waren omdat het gebruik van wasknijpers kennelijk niet aan hun besteed was. Ook deze werden nimmer weer opgehaald!
De ploeg voor het tuinonderhoud werd er horendol van, want elke keer als het gras gemaaid moest worden konden ze eerst vuilniszakken vol met troep onder hun balkon opruimen, alvorens ze de grasmobiel konden inzetten.
Regelmatig, vooral in de zomer, kon de buurt tot ver na middernacht meegenieten van hun echtelijke twisten (of waren dit gewone Antilliaanse leefgeluiden?) die op het balkon of binnenshuis met de ramen wijd open werden beslecht.
Van Oscar, de aardige man des huis die niets in te brengen had tegen Vet en Dubbelvet, had ik begrepen dat ze binnen afzienbare tijd terug naar Curaçao zouden verhuizen omdat hij daar een baan zou krijgen. Hier waren hij en Vet werkeloos.
Wanneer dit zou gebeuren bleef in het midden en omdat het winter was en zodoende het Antilliaanse buitenleven op een waakvlammetje stond was ik hun en de aanstaande verhuizing bijna vergeten.
Tot vanmorgen.
Een vrachtwagen kwam om 8.00 uur twee vuilcontainers op de stoep plaatsen, 10stra leverde een schoonmaakploeg van 6 man en alle, nog niet over de balustrade gekieperde, huisraad werd in de containers geworpen.
Blijkbaar waren de buren al lang en breed (hoe toepasselijk) met de zuiderzon naar Willemstad vertrokken, de troep achterlatend zoals het echte varkens betaamd.
Opgeruimd staat netjes!
Wees gegroet
Frater Venerius
Vermoedelijk kwamen ze hier in de straat wonen omdat de zus van de moeder reeds langer aan het begin van de straat een huis had, zodat er toch een soort van Otrobanda-sfeer met de familie gecreëerd kon worden. Home sweet home als het ware.
De zussen, 150 en 200kg( hierna als Vet en Dubbelvet beschreven), kwamen meerdere malen dagelijks bij elkaar op bezoek. Wel op zijn Antilliaans natuurlijk: Vet hing uit het raam op de tweede verdieping te schreeuwen en de Dubbelvet parkeerde(?) haar transporter midden op de straat, draaide haar raampje open en schreeuwde vervolgens net zo hard terug naar boven. Geen auto kon meer langs, Wilde je dat wel, dan moest je maar moeilijk over de stoep manoeuvreren, aldus de druk gebarende en schreeuwende Dubbelvet.
Twee van de drie kinderen werden elke dag met de taxi opgehaald om naar het bijzonder onderwijs gebracht te worden, nummer drie werd door hun oom opgehaald om ze, samen met zijn kinderen, naar de lagere school om de hoek te brengen. Veel vaker echter bleven ze gewoon thuis om vervolgens de hele dag de straat onveilig te maken of, als het weer dit niet toeliet, op hun balkon te klieren waarbij steevast alle afval samen met een gedeelte van de huisraad en speelgoed over de balustrade gesmeten werd. Nooit werd dit speelgoed weer opgehaald, vreemd voor mensen die van een uitkering moesten leven en het niet breed konden hebben, behalve moeder en tante Dubbelvet natuurlijk. Buiten de huisraad, afval en speelgoed, lag de tuin ook regelmatig bezaaid met kleren die van de waslijn gevallen waren omdat het gebruik van wasknijpers kennelijk niet aan hun besteed was. Ook deze werden nimmer weer opgehaald!
De ploeg voor het tuinonderhoud werd er horendol van, want elke keer als het gras gemaaid moest worden konden ze eerst vuilniszakken vol met troep onder hun balkon opruimen, alvorens ze de grasmobiel konden inzetten.
Regelmatig, vooral in de zomer, kon de buurt tot ver na middernacht meegenieten van hun echtelijke twisten (of waren dit gewone Antilliaanse leefgeluiden?) die op het balkon of binnenshuis met de ramen wijd open werden beslecht.
Van Oscar, de aardige man des huis die niets in te brengen had tegen Vet en Dubbelvet, had ik begrepen dat ze binnen afzienbare tijd terug naar Curaçao zouden verhuizen omdat hij daar een baan zou krijgen. Hier waren hij en Vet werkeloos.
Wanneer dit zou gebeuren bleef in het midden en omdat het winter was en zodoende het Antilliaanse buitenleven op een waakvlammetje stond was ik hun en de aanstaande verhuizing bijna vergeten.
Tot vanmorgen.
Een vrachtwagen kwam om 8.00 uur twee vuilcontainers op de stoep plaatsen, 10stra leverde een schoonmaakploeg van 6 man en alle, nog niet over de balustrade gekieperde, huisraad werd in de containers geworpen.
Blijkbaar waren de buren al lang en breed (hoe toepasselijk) met de zuiderzon naar Willemstad vertrokken, de troep achterlatend zoals het echte varkens betaamd.
Opgeruimd staat netjes!
Wees gegroet
Frater Venerius
