Het Samenkleven(2)

Sinds het proletariaat ter lande ook een snuifje van de welvaart mee mag p(r)ikken, wil elke hedendaagse plebejer twee keer per jaar op vakantie en dan liefst ook nog zo ver mogelijk weg. Europa is geen optie meer, het moet nog verder. Niet alleen natuurlijk, maar liefst met hele volksstammen tegelijk, in vele gevallen niet gehinderd door enige kennis van de cultuur, taal, geografie en etnologie.
Nog voordat het doek voor de regenwouden, poolkappen, berggorilla’s en Oostenrijkse incestplegers gevallen is, willen ze deze verschijnselen zelf bezoeken, zich vaak niet bewust van het feit dat ze op deze manier eigenhandig een steentje bijdragen aan de vernietiging van de laatste natuurgebieden op deze aarde.

De Frater is zo onderhand doodziek van dit reisbarbarisme en besloot om vorig jaar in zijn vakantie, twee weken met de fiets door Nederland te trekken. Een land waarin ik geboren ben, maar dat ik grotendeels alleen maar vanuit de schoolboeken, atlas en tv-reportages ken.
Fijn om eens in onbekende plaatsen de tent op te zetten, de taal vloeiend te kunnen spreken, bekend zijn met de geografie en de plaatselijke cultuur en zo met al deze kennis als achtergrond, de natuur volledig in je op kunnen nemen. De laatste ook nog eens intact achter latend door mijn milieuvriendelijke en stille transportmethode.
Ik wist niet dat er nog zoveel moois in mijn eigen koud verklikkerland was.

Om mensenmassa’s te ontwijken ging de Frater begin Juni op pad. Zorgvuldig werden alle grotere volksattracties en megacampings vermeden. Overnachten op de camping bij de boerin en ’s ochtends in alle vroegte weer op de fiets om alleen te zijn met de stilte, natuur en

zadelpijn.
Maar zelfs op deze manier ontkwam ik er niet aan: de druktemakers en het Samenkleven.
Als ik weer eens dorstig en in gelukzalige eenzaamheid op een leeg terras een drankje nam, kwamen ze er alweer aan. De samenklevers, niet instaat om zelfstandig te recreëren, maar wel instaat om te zien dat de Frater dat deed.
Om dan ook iets van de Frater zijn gelukzaligheid op te vangen, werd steevast de tafel naast hem bezet, terwijl het hele terras voor de rest leeg was.
De Frater als lichtpunt in het duister.
Afgelopen met mijn eenzaamheid. Dan betaalde ik en stapte op de fiets, hun achterlatend met de mij ontstolen rust.
Waarom konden ze ook geen andere tafel nemen? Of een ander terrasje? Of een ander leven?
Waarschijnlijk omdat dit niet aan de wetten der samenkleving voldeed. Deze gebood hun namelijk om vanuit hun eigen leegte de volheid op te zoeken. Onbewust maar doelgericht.

Op de camping bij de boerin gebeurde het ook vaak. Als de Frater zijn tent klaar en ingericht had, zijn eten op en aan een wijntje en kruidenpijp lurkte, bleef de gelukzaligheid zelden onopgemerkt. Als betrof het een daad van barmhartigheid werd ik altijd wel weer bij het een of andere gezinnetje uitgenodigd om “lekker gezellig” een wijntje te drinken. Er moest weer gekleefd worden, nietwaar?
“Nou nee, vriendelijk bedankt. Ik moet nog mijn reisverslag maken en dan naar bed en weer vroeg op. Een prettige avond verder.”, was meestal mijn antwoord, daar het hier geen daad van barmhartigheid betrof maar meestal een van leegheid en eigen belang.
Een keer kwam de Frater bij gebrek aan boerin op de grote familiecamping terecht. Kermis was een betere benaming voor dit fenomeen in Groesbeek. De eigenaar had het goed begrepen: een betere samenkleving zorgt voor een dikkere portemonnee.
Een grote schreeuwende en telefonerende mensenmassa, stinkend naar zonnebrandolie, patat en bier en klaar om mij met hun allen even in te wijden in het samenkleven.
Zeg maar, beland in de anus van de samenkleving.
Dit was wel een dieptepunt in de, grotendeels leuke fietstocht door Nederland.

Ik kan het iedereen aanbevelen, met de fiets in eigenland, buiten het seizoen en bij de boerin, maar pas op voor de samenklevers!

Onderweg werd mij ook vaak de vraag gesteld waarom ik in mijn eentje op pad was en of ik de mensen niet miste?

Nou nee, absoluut niet!

De paddestoel verdwijnt uit het straatbeeld van Nederland.

Van de week werd de Frater opeens getroffen als ware het door een bliksemflits. Wat was het geval?
Het produceren en/of het in bezit hebben van paddenstoelen is vanaf deze week verboden in het eens zo liberale Nederland.
De Frater, al sinds mensenheugenis een groot liefhebber van alles wat met vliegen te maken heeft, plukte al vanaf zijn prille jeugd in het Limburgse heuvelland de overheerlijke weidechampignons. Later kwamen daar de Amanita Muskaria(vliegenzwam) en de Psilocybe semilanceata, het wereldberoemde kaalkopje, bij. Niet dat de Frater daar last van heeft, maar het zo genoemde paddenstoeltje lijkt nu eenmaal verdomde veel op een skinhead qua uiterlijk en hoofdinhoud.

In de herfst eropuit, de geplukte vruchten als de bliksem drogen en ze koel en donker bewaren tot de geschikte dag of nacht zich voordeed om, op “the road to nowhere” te gaan.
De Frater zou de Frater nooit geworden zijn zonder een streng dieet van aardappelen, vlees, bruine Belgen en paddenstoelen. De eerste drie voor zijn fysiek, de laatste voor zijn psyche.
Dit alles zonder in conflict met de wetten der Nederlandse Staat te komen, want zeg nu zelf, een Frater overtreedt toch geen wetten.
Hij zuipt als een Kapucijner monnik, laat boeren en scheten als een uit de klei getrokken Groninger boer, maar hij overtreedt geen wetten. Niet die van hemzelf, zo ook niet die van zijn gastland. Tenminste, zo staat het geschreven.

Hoe moet het nu dan verder met het geestelijke welzijn van de Frater, hier in Nederland?
Zonder een gezonde Frater, geen gezond Nederland!
Hij kan nu niet meer ongestraft in de herfst door de weilanden en bossen trekken. De narcoticafobe houding van de Hermandad kennende, staan ze bij elke uitgang van het bos en elk hek van de wei te fouilleren en incasseren.
Hij zal andere botanische lekkernijen aan zijn weloverwogen vitamine preparaten moeten toevoegen. Planten waar de honden nog geen droog brood van lusten en Justitie (voorlopig) nog geen kaas van gegeten heeft.
De natuur heeft o.a. in de aanbieding:

• De meeste nachtschaden, zoals Bilzekruid, Doornappel en Belladonna.


• Het befaamde moederkoren waar we het LSD vandaan hebben.


• Vingerhoedskruid.

Zo maar even een paar uit de hoge hoed getoverd. Er bestaan natuurlijk nog veel meer hallucinogene planten. Wie het echt wil weten moet maar eens bij de concurrentie, de zogenoemde heksen en tovenaars, te rade gaan.

Have a nice trip.

Foto: het Kaalkopje

Razzia’s in Nederland (2)

De politie heeft een nieuwe naam voor razzia geïntroduceerd, namelijk veiligheidsactie. Dat klinkt een stuk vriendelijker maar het blijft natuurlijk precies hetzelfde.
Het volgende stukje las ik vandaag op MSN Nieuws:


Ruim dertig aanhoudingen bij actie in Flevoland

zondag, 13 april 2008

Bij een veiligheidsactie in Flevoland heeft de politie 34 mensen aangehouden.
Ook werden honderden bekeuringen uitgeschreven bij de controle in Almere.
De actie was een samenwerking tussen de politie Flevoland, de Koninklijke Marechaussee, de
Belastingdienst en het Korps Landelijke Politiediensten. In totaal zijn ruim
vijfduizend mensen gecontroleerd, laat de politie zondag weten.
De ruim dertig mensen zijn aangehouden voor onder meer rijden onder invloed,
verboden wapenbezit of omdat ze zich niet konden legitimeren. De Belastingdienst
legde beslag op twintig auto's terwijl 43 wanbetalers een uitstaande
belastingschuld hadden van totaal 133 duizend euro.
Bijna honderd bestuurders kregen een proces-verbaal omdat hun auto technisch
niet in orde was. De auto's hadden verschillende gebreken als defecte lichten,
gladde banden en geblindeerde ramen.
De actie betrof niet alleen het autoverkeer, ook rondom het Centraal Station van
Almere werden controles uitgevoerd. Ruim zeventig mensen werden bekeurd voor
zwartrijden en de politie trof ook enkele vervalste ov-jaarkaarten aan.



Dit artikel sluit ook feilloos aan bij onderstaand stukje over de politie. Na enig rekenwerk komt de Frater op € 133000 cash, 170 bekeuringen in allerlei financiële gradaties en 20 in beslag genomen auto’s.

Bingo!
Het was weer een goed avondje voor Minister Bos en de schatkist en een veilig avondje voor Almere.

De Politie als incassobureau van de staat.

Afgelopen jaar blijkt er een record aan verkeersboetes te zijn uitgeschreven in Nederland. Nog nooit werd er zoveel geld binnengehaald door onze speurneuzen te velde en de schatkist stroomde over. Dit kwam mede door druk van de regering, die stelde een quotum vast waar elk corps aan moest voldoen. Werd dit niet gehaald dan volgde onherroepelijk een strafkorting. Iedere corpschef op zijn beurt voerde de druk naar de werknemers op om zo zijn eigen bazen weer tevreden te stellen.
De politie werd beoordeeld op het aantal uit geschreven boetes en niet op het aantal opgeloste of verijdelde misdaden. Als men gaandeweg het jaar er achter kwam dat men onder de landelijke norm zat, moest dit als de bliksem bijgesteld worden door snel maar even een controle op de fietsverlichting in te lassen, of met laserpistolen een 30 km straat op stelten te zetten. De benodigde mankrachten werden dan maar noodgedwongen van de misdaadbestrijding afgehaald en met pen en bonnenboekje de straat opgestuurd. Meer blauw op straat, de burger was ook weer tevreden.
Tot dat die zelfde burger de bonnenplicht zelf aan den lijve ondervond. Waarom nu een bekeuring geven voor dat spatbord dat niet witgeverfd was, of voor door rood licht fietsen als er geen verkeer aankwam? Ja meneer, Befehl ist Befehl! U nu geen bon, ik straks geen brood!
De politie uw vriend en helper is verworden tot lik op stuk, kassa.
Het bedrag dat de staat ontvangt via bekeuringen is onderhand al een wezenlijke post op de begroting geworden, daar waar het in den beginne ging om een corrigerende strafmaatregel, kan de staatsbegroting tegenwoordig niet meer sluitend gemaakt worden zonder deze inkomenspost.
Nu de burger op zijn beurt de bekeuringen, als een noodzakelijk kwaad, ook in zijn begroting inpast, gaat de staat over op de volgende stap. Verhogen die boetes, niet vanwege de inflatie, maar vanwege het graaiprincipe dat elke Machiavellistische heerser er op na houdt.

Eerst dacht ik aan een 1 April grap, maar het is meer om te huilen.
De Politie als incassobureau van de staat om de boekhouding sluitend te krijgen. Hiermee haar eigen geloofwaardigheid ondermijnend en de verhouding burger-agent tot Siberische temperaturen laten dalen(bij diegenen die überhaupt nog vertrouwen in oom agent hadden).
Als ik het goed bezie is de beste manier heden ten dage om de machthebbers te bestrijden door absoluut geen enkele overtreding meer te maken, waardoor er gigantische tekorten op de staatsbegroting ontstaan, de economie in elkaar stort, oom agent geen geld meer krijgt en het bijltje erbij neer gooit, de boevenkliek in Den Haag geen bescherming meer heeft en de macht op straat ligt.
De staat die zijn eigen graf graaft, door buiten de burgerlijke gehoorzaamheid te rekenen.