Kerstmis

VRETEN OP AARDE

Politionele acties op de Nederlandse snelwegen

Gisteren las ik onderstaand bericht op de RTL-teletekst:

Tientallen aanhoudingen bij drugsactie.

De Nederlandse politie heeft dit weekend tijdens een internationale drugsactie 66 personen aangehouden.
De politie nam 350 gram marihuana, enkele kleine hoeveelheden harddrugs, twee voertuigen en een boksbeugel in beslag. Bij de actie werkte de politie van België, Luxemburg, Frankrijk en Nederland samen.
De controles vonden plaats tussen Rotterdam en Parijs en tussen Maastricht, Luik, Luxemburg en Metz.
Hoeveel aanhoudingen de politie in andere landen verrichtte, is nog onbekend.

Hierbij vraagt de Frater zich het volgende af:
Hoeveel agenten werden uit het reguliere boevenvangen ontheven, om deze actie op touw te kunnen zetten?
Heeft het vinden van 350 gram marihuana, een paar gram harddrugs en een boksbeugel, deze actie kunnen rechtvaardigen (een simpele rekensom leert ons dat 350 gram verdeeld over 66 mensen gemiddeld 5,3 gram per arrestant is) ?

Zo ja? Kunnen we in de toekomst dan ook grootschalige razzia’s op middelbare scholen verwachten met als buit 50 zakjes marihuana, 10 gestolen fietsen, 8 scholieren zonder geldig identiteitsbewijs en 5 vlindermessen?
Waren de ingezette veldwachters misschien dermate incapabel en zijn de overige honderden kilo’s hun door de vingers geglipt?
Zijn het de buitenlandse drugskoeriers die overlast geven of de, overwegend van Marokkaanse afkomst en bij de politie bekend zijnde, Nederlandse drugsrunners?

Is er na de 'internationale drugsactie' geen overleg meer geweest, daar de politie klaarblijkelijk niet weet welke resultaten er in de andere landen behaald zijn?

Als persvoorlichter van de politie zou ik mij diep schamen om zo’n belabberd resultaat, voortkomend uit een dergelijk groots opgezette actie, publiek te maken.
Als belastingbetaler zou ik mij terecht afvragen waarom hier zoveel manuren aan verspild worden, en als vertegenwoordiger in het parlement zou ik de nodige kamervragen aan mv. Ter Horst daarover stellen !

De Samenkleving is jarig

19-11-2007 Liet de Frater voor de eerste keer van zich horen, via zijn spreekbuis “De Samenkleving”.
Nu, 365 dagen, 53 artikelen en zo’n 64.500 bezoekers verder is hij er nog steeds, strijdbaarder als nooit tevoren. En strijd moet er geleverd worden!
Strijd tegen de arrogantie van een bemoederende en broekenpoepende regering, tegen het samenkleven van het onwetende en slapende proletariaat, tegen onrecht, tegen domheid, tegen misleiders, tegen uitbuiters, tegen de wereldregering en strijd voor echte persoonlijke ontwikkeling en groei.
Zo schreef hij oa. over de lokale, landelijke en globale politiek, de mensheid, zijn persoonlijke ongemakken en verlies, muziek, de politie en razzia’s, werkeloosheid, tafeltennis, drugs, de repressie van de staat en hun dictatuur, het onderduiken als gevolg hiervan en niet te vergeten de vermaledijde wereldregering.

Ook waren er de regelmatig terugkerende lezers al dan niet commentaar gevend.
Zonder compleet te zijn vermeld ik broeder Ignatius, broeder Marinus, broeder Wouter, Wilhelm, boer Jan, dhr. A. De Laar, Peanut the savage artist, Harrie, de Secretaris, Saro Paradiso en de jongens en meisjes van Nieuwstad, IP adres 87.208.10.31, Tuxedo, TTV de Boys, Bushman George & his headhunters, Blonde Geert en niet te vergeten J.P. Balkenellende met zijn rariteitenkabinet.
Al deze mensen hebben er toch min of meer toe bijgedragen, al dan niet bewust, dat de Frater telkens weer de inspiratie kon vinden om zijn stukjes te schrijven. Hulde en bedankt!

Genoeg geleuter, tijd voor een heildronk met taart en op naar het volgende jaar van de Samenkleving !

La Grande Guerre

Vandaag op de opening van het Carnavallistische jaar is het tevens de gedenkdag ter gelegenheid van het beëindigen van, wat toen De Grote Oorlog werd genoemd.
Een oorlog waarvan men destijds dacht dat die meteen het einde van alle oorlogen zou inluiden, vandaar deze naam.
Hoe vals bleek die hoop te zijn. Nog geen 21 jaar na het tekenen van de vrede barstte alweer een nieuwe oorlog uit, wat de mensheid noopte om de benaming aan te passen.
La grande guerre heette voortaan de eerste Wereldoorlog, zodat men qua benaming nog wel een eindje door kon gaan, in principe tot de oneindigheid (b.v. de eenenveertigste Wereldoorlog). De mensheid kennende was dit een goede keuze!
Een vreselijke oorlog lijkt mij, want waar de tweede WO vooral door mechanisatie gekenmerkt werd, was het in de eerste WO nog hoofdzakelijk handenarbeid wat de klok sloeg. Bajonet erop, loopgraaf uit en doden die “vijand”.
De Frater bezocht de slagvelden van Verdun en was zwaar onder de indruk van wat daar gebeurd was. Zover hij kon kijken, van links naar rechts alleen maar graven en een landschap dat voor eeuwig getekend was door de inslagen van mortieren en granaten. Ook was hij in West Vlaanderen bij oa. Diksmuide aan de IJzer en Iepere, waar geen steen op de andere bleef.
Het geweld en leed waren haast nog tastbaar. Zo wordt in Iepere elke dag trouw de Last Post geblazen opdat niemand de verschrikkingen zal vergeten.

Nederland deed niet mee en werd gebombardeerd tot Europees vluchtelingenkamp. In Groningen herinnerd de straatnaam Engelse kamp hier nog aan.
In Limburg, waar de wortels van de Frater liggen, was het helemaal bar en boos. Het werd overstroomd door horden Belgen die op de vlucht waren.
Zo ook in de mijnstreek waar de familie van mijn latere grootmoeder Marie neerstreek. Zij opende na de oorlog een café, dat mijn toekomstige grootvader Wiel frequenteerde.
Marie en Wiel werden verliefd, trouwden en hieruit werd oa. mijn moeder geboren.
Ergo, zonder oorlog geen Frater!
Een bekende uitspraak van een slecht Nederlands sprekende voetbalfilosoof luidt: Elk nadeel hept zijn voordeel.

Van de laatste vier overlevende uit de eerste WO waren er vandaag drie bij de herdenking, stokoud en zittende in een rolstoel. Nog even en zij zullen dood zijn en kan de mensheid weer een nieuwe WO ontketenen om de herinnering aan het geweld op die manier levend te houden.

Om alvast in de stemming te komen kunnen we, via reclamespotjes op Discovery Channel, "de eeuw van oorlog" op cd bestellen voor slechts € 29,95 voor de eerste 3 delen, bij snelle intekening krijgt u de tweede WO gratis!

De Frater hoopt dat echter niet meer mee te moeten maken.

Deo Volente.

Foto: Champs d'honneurs Verdun

De daklozenkrant

Begin jaren 90 ontstond er in meerdere grote steden het initiatief om iets aan de financiële situatie van de daklozen te doen. De straatkrant werd geboren. Hij werd door de daklozen op straat verkocht, koste destijds fl 2,50 waarvan de verkoper een gulden mocht houden.
Ik kan mij nog goed het eerste exemplaar van de Groningse “de Riepe” herinneren, waarin een interview met, de toen nog in leven zijnde, Herman Brood was geplaatst. Waarschijnlijk omdat Herman in zijn jongere jaren toch min of meer ook een daklozenbestaan leefde en dit de colporteurs wel zou aanspreken. Zo bedacht men het in het hoofdkwartier aan de Westerbinnensingel.

Een goed initiatief vond ik en met mij vele Stadjers.
Meestal zag ik ze bij mij in de buurt voor de supermarkt staan en ieder die langs kwam werd vriendelijk gevraagd of hij/zij er een wilde kopen. Na verloop van tijd kon je ze allemaal en behoorden ze min of meer bij het straatmeubilair van de supermarkt.
Ik moet zeggen dat ik krant zelden kocht (gemiddeld eens per jaar ergens in de winter) daar het geld ook niet op mijn rug groeide, maar naar wat ik zag moeten ze er toch een leuke bijverdienste aan over hebben gehouden.
Daklozen blij, gemeente blij en de weldoeners blij. Het kon niet beter!

De laatste jaren zag ik toch duidelijk een afname van het aantal colporteurs en de frequentie van hun aanwezigheid. Soms zag je wekenlang geen een, dan weer een paar dagen een mij totaal onbekende en vervolgens weer dagen lang niemand.
Het gaat goed met de daklozen dacht ik, ze zullen wel aan de Costa’s liggen te genieten van hun welverdiende centjes. Geen probleem althans niet voor mij, misschien wel voor de organisatie van “de Riepe”, want die zaten overduidelijk met een tekort aan straatverkopers.

Sinds ongeveer anderhalf jaar echter, staat er weer regelmatig een straatverkoper bij de supermarkt maar hij is klaarblijkelijk geen dakloze. Navraag leerde mij dat het hier gaat om Roemeense Roma werklozen die een centje bijverdienen met de verkoop van de Groninger straatkrant omdat de organisatie geen, of niet genoeg, daklozen uit de stad kan mobiliseren.

Rare zaak vindt de Frater. Als de straatkrant geen verkopers meer kan krijgen uit de oorspronkelijke doelgroep, dan heeft het project zichzelf overbodig gemaakt en wordt het tijd “de Riepe” op te heffen en de werknemers op andere gebieden tewerk te stellen.
Niet dat de Frater het de Roemeense zigeuners misgunt. Integendeel, wat mij betreft staan ze gewoon met hun accordeon of viool bij de deur van de supermarkt een centje bij te verdienen, echter niet met de Groninger daklozenkrant want daar was hij niet voor bedoeld.

Identiteitscrisis

Gisteren heb ik eindelijk eens mijn stoute schoenen aangetrokken en de lange weg naar een nieuw paspoort ingeslagen. Stom van de Frater, want daar waar normale stervelingen maandagmorgen om 9.00 uur allang aan het werk zijn, geldt deze vanzelfsprekendheid niet voor ambtenaren en gemeentesecretarissen. Nee, deze gezegende klasse hoeft pas om 13.00 uur maandagmiddag aan de slag.
Geheel voor niets was de Frater toch niet om 8.45 uur op zijn fiets gestegen. De pasfotowinkel was wel open, dus die konden alvast gemaakt worden; € 9,00 voor 4 piepkleine foto’s en eentje iets groter, maar net zo lelijk als de rest. De toon is gezet, het zal een duur dagje worden. Eerst maar weer even naar huis, want net zoals de gemeenteambtenaren heeft het winkelpersoneel ook nog een ochtend vrijaf en de stad lijkt wel uitgestorven.

Tegen 12.30 uur ben ik weer naar het gemeentehuis getogen om mijn nummertje te trekken en plaats te nemen tussen de andere wachtenden. Nummer A 006, dat belooft een spoedige behandeling. Om 12.50 uur worden de stellingen achter de PC ’s ingenomen, de laatste slokken koffie verorberd en om klokslag 13.00 uur gaan de loketten open. Op de infodisplay verschijnt nummer A 001, nummer A 002 t/m A 005 en de A nummers stagneren. Er blijken ook nog B nummers te zijn en C, D enz. Klote, er zit niets anders op dan te wachten.
13.20 uur Verschijnt eindelijk mijn verlossend nummer: A 006. Ik roep bingo, maar niemand begrijpt de treffende overeenkomst met dit spelletje.
Goed, bij loket 17 moet ik mij melden met verse pasfoto’s, oud paspoort en nieuw geld.
Goedendag heer Venerius, wanneer loopt uw paspoort af?
Nou meneer dat was 2 maanden geleden, maar hij geldt toch nog 5 jaar binnen de E.U. grenzen?
Nee beste Frater, sterker nog, U bent op dit moment in overtreding omdat U geen geldig legitimatiebewijs kunt tonen.
Potverdorie wat zullen we nu hebben, een godsvruchtig en moreel gevormd mens als de Frater is in overtreding en kan het cachot in? De Frater bevindt zich in een “identiteitscrisis”, dat is duidelijk.
Nou Frater, zo’n vaart zal het wel niet lopen, volgende week is het nieuwe paspoort alweer klaar. U moet in de tussentijd alleen niet naar voetbalwedstrijden en/of krakersrellen gaan en geen verkeersovertredingen maken, dan zal het wel loslopen. Een prettig vooruitzicht, een week lang niet door het rode licht fietsen, mijn autogordel consequent omhangen en meer van dat soort ongein en dat een hele week lang.
€ 48,50 Hoor ik de ambtenaar tegenover mij zeggen en de Frater staat weer met beide benen op de grond. Had ik nu maar geen Bingo geroepen.
Schandalig vindt hij het dat er voor de verplichte identiteitspapieren betaald moet worden, dat zou toch wel het minste kunnen zijn wat de gemeente voor haar burgers kan doen!

Het was weer een vruchtbare en kosten-lijke dag voor mij, ik besta weer voor de komende 5 jaar en dat voor “slechts” een slordige € 12 per jaar.
Dat is dan toch nog beduidend goedkoper dan mijn toekomstige tafeltennisvereniging, want die gaat € 185 per jaar kosten, als ik mij tenminste met een geldig identiteitsbewijs kan identificeren.

Jan is niet meer

Vanmiddag om 13.35 heeft Mister de Boys, Jan Brouwer, zijn laatste adem uitgeblazen. Hij was al geruime tijd ernstig ziek, at al twee maanden praktisch niets meer en sinds een paar dagen dronk hij ook niet meer.
Net als bij zijn geliefde sport tafeltennis gaf hij niet op en werd zijn sterven ook een ware marathonpartij. Het leven is nooit en voor niemand makkelijk, bij Jan was het doodgaan dat ook niet. Van binnen en van buiten aangevreten door kanker, uitgemergeld door voedselgebrek, bleef zijn hart gewoon door tikken, tot vanmiddag. Vooral voor zijn familie is het een uitputtingsslag geweest.
Zijn dochter Karin hield, naast de dagelijkse verzorging, ook nog een weblog bij zodat iedereen op de hoogte werd gehouden over het ziekteverloop van Jan. Hulde meid en namens de Frater bedankt dat je dit, ondanks je eigen leed, toch maar weer elke dag trouw bijhield.

Weblog: http://weblogs.bnn.nl/theboys

Zelf heeft de Frater jaren met Jan bij de Boys getafeltennist. Eerst in Ezinge, later in de Groninger wijk Beijum, tot hij zijn werk als Frater niet meer met het tafeltennissen kon combineren.
In de samenstelling Ad(verongelukt in 1999), Jan, de Frater en af en toe aangevuld met een of meer andere Boys, maakten we Europa onveilig. We waren op toernooien in Spanje, Frankrijk, Duitsland en (voormalig) Joegoslavië. Ook natuurlijk op de after-parties, waar we meestal beter scoorden dan op de toernooien zelf, vooral met de rekening aan het eind .
De Frater is blij jou te hebben mogen kennen Jan en ik heb veel van je kunnen leren, zowel op technisch als intermenselijk vlak.

Nu ook het doek voor de TTV de Boys gevallen is en het merendeel bij GTTC gaat ballen, is misschien de tijd voor Ad en jou gekomen om het jullie geliefde de Boys nieuwe impulsen bij Petrus en Paulus te geven en alvast te starten in de hemelse duo competitie.
De Frater wenst jou een goede reis en behouden thuiskomst en nog veel spannende 7 setters tegen Ad, met als inzet een sorbet.
Jan is slechts 63 jaar geworden, maar heeft zeker voor 100 jaar genoten van dit leven!

Vrijdag om 14.00 uur zal hij in Groningen gecremeerd worden.

Foto: Jan, bezweet en wel, in betere dagen in de kantine van de Boys.

De val van Montsegur

Volgend jaar is het alweer 800 jaar geleden dat het zogenaamde Christendom opdracht gaf tot uitschakeling van een van zijn grootste concurrenten de Cartharen, ware gnostici, door complete bevolkingsgroepen op de brandstapel te gooien. De toenmalige paus Innocentius III, in het geheel niet zo onschuldig als zijn naam doet vermoeden, gaf opdracht tot de inquisitie aan Simon de Montfort.
De Cartharen, ascetisch en spiritueel als ze waren, pasten niet in het Christelijke beeld en ideaal van de toenmalige heersers en clerus en konden met de hand op de bijbel, gezegend door de paus, het ravijn in of op de brandstapel gekieperd worden.
Zij leefden in het district Ariège en Pyrénées Orientale, zuidelijk van Carcassonne en Toulouse. In de streek rond Foix en Lavenalet lag hun heiligste der heiligen, het kasteel Montsegur, het laatste bolwerk, dat op 16 maart 1243 viel.
Om aan een wisse dood op de brandstapel te ontsnappen moest men zich bekeren tot het Christendom, iets wat de Cartharen weigerden en zij liepen en masse vrijwillig de brandstapel in.
Met deze wetenschap in ons achterhoofd heeft de term Christelijk wel een heel rare bijsmaak en is de benaming Christendom niet eens zo slecht gekozen. De onthoofdingen die tegenwoordig in de Islam gebeuren zijn ware daden van barmhartigheid vergeleken met de acties van de inquisitie destijds.

In het jaar 2009 zal op grootschalige wijze dit lugubere feit herdacht worden en de Frater zal zeker van de partij zijn om zijn eer te bewijzen aan hun die ons voorgingen in het waarlijk mens zijn, de Bonhommes.

Voor meer info kan men op Cartharen, Montsegur of gnostici zoeken op het internet.

foto: ruine Montsegur

Vive la France

Gisteren werd de Frater eens aangenaam verrast door een berichtje uit Frankrijk. In plaats van de gebruikelijke heksenjacht op spuitende en slikkende sporters en de hier uit voortvloeiende ‘schandalen’, nu eens een bericht met een cultureel fundamentalistische achtergrond.
De Franse minister van hoger onderwijs en onderzoek, Pecresse, heeft een Marokkaanse vrouw de Franse nationaliteit geweigerd vanwege het feit dat zij een boerka draagt. Zij stelt dat het dragen van zo’n moslimbivakmuts in strijd is met de Franse fundamentele waarden en dat de gelijkwaardigheid van man en vrouw in het geding komt. Chappeau mevrouw Pecresse, hier was de Frater nu al een tijd op aan het wachten: Een politicus die het eens een keer voor onze waarden en normen opneemt en die niet ondergeschikt maakt aan de wensen van volksstammen die bij ons een gaststatus hebben, of hierna zijn genaturaliseerd en bleven plakken. Helaas, voor ons Nederlanders, gebeurde dat dus in Frankrijk en moetem we nog iets langer wachten tot dit besef uiteindelijk doordringt tot op het Binnenhof in Den Haag.
Ja mensen onze broekenpoepers regering vindt nog steeds dat het dragen van boerka’s een fundamenteel recht is van bepaalde bevolkingsgroepen in Nederland, terwijl voor het dragen van een oer-Hollands kledingstuk als de bivakmuts, al een verbod geldt voor het gebruik hiervan op de openbare weg sinds de krakersopstanden in 1980.
Gelijke monniken, gelijke kappen, zegt de Frater altijd, maar ook dit oer-Hollandse spreekwoord zal zijn tijd nog nodig hebben om door te sijpelen tot in het Binnenhof.
Onze regering houdt zich meer bezig met de vraag: Hoe kunnen wij als Nederlanders integreren in minderheden, dan andersom.
Een vreemde zaak, vindt de Frater. Hij is als geen ander bekend met het fenomeen asiel verlenen. Al sinds de eerste kerken en kloosters als forten verrezen in het premiddeleeuwse Europa, werd er aan de deur geklopt voor hulp en bescherming. Met in acht name van de orderegels, wist menigeen zijn leven veilig achter de poort van een klooster en/of kerk. Let wel: met in acht name van en respect voor de orderegels!
Opper broekenpoeper Balkenellende zou er goed aan doen hier een voorbeeld aan te nemen en ons niet de zeden en gebruiken van elke willekeurige minderheidsgroepering opdringen.
Mevrouw Pecresse heeft haar landgenoten dan toch een stuk beter begrepen Jan-Peter!

De Frater en voetbal.

De afgelopen twee weken heeft de Frater een grote liefde voor het EK voetbal ontwikkeld. Niet voor het spelletje, dat kan hem nog steeds niet bekoren, maar voor een evenement dat het volk massaal aan de buis kluistert, zoals het EK.
Nee, voetbal vindt de Frater nog steeds een tijdverdrijf voor de intellectueel minder bedeelde medemens. 20 Volwassen(worden mannen dat ooit?) kerels die op een halve hectare weiland in teamverband een bal naar de andere kant proberen te schoppen en daarbij weinig verschil maken tussen de tegenstander en de bal. Daarnaast wordt het tekort aan intelligentie op het veld gecompenseerd met een denktank naast de zijlijn, de zogenaamde technische staf.
Nee, zoiets kan een weldenkend mens toch niet bekoren.
Zo niet het volk. In grote d(r)ommen trekt het naar de sportvelden, de plasmabeeldschermen in de kroegen en op pleinen, of gewoon met vrienden en familie thuis voor de buis. Enig denkvermogen is tot op heden dan ook niet ontdekt bij het volk.
Tijdens de EK wedstrijden loopt geen mens meer op straat, geen auto rijdt meer over ’s heren wegen en dat is het wat de Frater zo prachtig vindt aan een EK. Stilte.
Hij zit op zijn balkon te genieten van de zomer, een(of meer) glaasje wijn, zijn pijpje kruidentabak en een haast onwerkelijke stilte. De nabij gelegen ringweg geeft geen geluid, het volk zit in opperste devotie en concentratie binnen, in de cafés of op de Groote Markt en ook de vogels raken door deze onverwachte stilte in de war en zwijgen in alle talen. Zelfs het gebruikelijke slaan met de deuren, door de vriendin van mijn bovenbuurman, verstomt.
Jammer dat de betrokkenheid van ons volk minder gaat worden nu de Russen orde op zaken hebben gesteld. Ook jammer dat de EK nog maar een week duurt. De Frater gaat deze rust danig missen, het volgende groot voetbaltoernooi vindt pas over twee jaar plaats.
Tot die tijd is er geen bal meer aan.


Ballen die de goedkeuring van de Frater mogen hebben:
· De nasi/bamibal mits goed bereid.
· De tafeltennisbal, zorgt altijd voor de ‘special effects’.
· Zijn eigen ballen, commentaar overbodig.

Ballen die zijn zegeningen niet verkrijgen:
· De corpsbal, stinkend naar bier en niet behept met enige sociale vaardigheden
· De voetbal, dat loopt zo moeilijk.
· De handbal, verkrijgt zijn zegeningen in het herenmilieu(in de cockring), de boksring en bij oudere mediterrane mannetjes.

De Frater wenst u de ballen.

Op weg naar de geldloze maatschappij # 2

Vandaag was het dan zover, de supermarkten willen af van het contant geld en roepen hun klanten op om te pinnen. Onder het mom van ‘de vele overvallen’, willen ze geen cash geld meer in de kassa’s hebben en wordt er vandaag gestart met een campagne om de klanten zo veel mogelijk te laten pinnen, ook voor kleine bedragen.
Ook kleine bedragen pinnen? Wat heeft dit te maken met een vergroot risico voor overvallen? Niets, het heeft gewoon te maken met een wereldwijd opgezet plan om het cash geld af te schaffen en het plastic geld tot enig waar betaalmiddel te promoveren, teneinde alle geldstromen te kunnen controleren.
Dociel en onwetend als het volk is, zal het gehoor geven aan dit plan en zijn we weer een stap dichter bij die vervloekte wereldregering.
Zo niet de Frater, hij zal blijven betalen met fris getapte flappen, om de hoek bij de supermarkt verkregen. Hij wenst niet dat zijn koopgedrag bekent wordt aan hem onbekende personen en dat is niet omdat hij iets te verbergen heeft. Dat heeft hij op de toilet ook niet, maar het is nu eenmaal prettig om de stoelgang in een privésfeer te laten verlopen, zonder de bemoeizucht of controledrang van eventuele pottenkijkers.
Ik ben benieuwd hoelang ik nog met een briefje van € 50 bij de kassa kan betalen voordat ik als antwoord krijg dat ze het niet kunnen wisselen omdat er simpelweg te weinig cash transacties plaatsvinden.
Een voordeel is er dan wel, ik ben eindelijk verlost van dat junkengebedel voor een euro.
Een nadeel ook, de collectes in de kerk worden afgeschaft en de Frater moet naarstig op zoek naar andere inkomensbronnen.

Nederland wordt een dictatuur

Drie jaar geleden, in 2005, was er een nationaal referendum over de goedkeuring van de Europese grondwet in wording. Massaal stemde de Nederlandse bevolking toen tegen. Ook de Fransen hadden een volksreferendum waarin ook zij hun afkering uitspraken over die grondwet.

Geen nood dacht de Nederlandse regering, we laten het even berusten en proberen later een hernieuwde aanval op het Nederlandse volk. Met een beetje geluk en pressie onzerzijds, persen we die grondwet over een paar jaar wel door de kiezers hun strot, zonder dat ze het in de gaten hebben.
De makkelijkste manier zou zijn om geen referendum meer te houden en het via een Kamermeerderheid in stemming te brengen. Waarom ook slapende honden wakker maken, bedacht men in Den Haag. Zonder de bemoeienis van het volk gaat het veel sneller en het geld wat we hiermee uitsparen stoppen we lekker in onze zakken.
En zie, wat las de Frater vanmorgen op NOS teletekst?

MEERDERHEID TWEEDE KAMER VOOR EU-VERDRAG

De Nederlandse bevolking wordt bezeikt waar ze bij staan en ze hebben niet eens in de gaten dat hun broek nat is! De inspraak die ons beloofd was, wordt zonder blikken of blozen door de coalitiepartijen en VVD van ons afgepakt. De rest van de oppositie is tegen, maar de stemming is erdoor.
Het spreekwoord luidt: Een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen.
Zo niet het Nederlandse stemvee, dat ongetwijfeld straks bij de volgende Tweede Kamerverkiezingen weer braaf op het CDA, de PvdA, CHU en VVD gaat stemmen.

Dezelfde partijen die open en bloot de kiezersbelangen (voor de zoveelste keer weer) aan hun (l)aars lappen.

Het wordt tijd dat democratie officieel opgedoekt wordt en de dictatuur weer als enig ware staatsstructuur in ere hersteld wordt.
Officieus is het natuurlijk altijd al zo geweest, maar door het te benoemen zal het het volk misschien eindelijk eens duidelijk worden.

Moet de Frater gaan onderduiken?

De grondwettelijke vrijheid van meningsuiting maakt zware tijden door in Nederland. Afgelopen week werd cartoonist Gregorius Nekschot opgepakt door 8 politie lakeien van het kapitaal en hun aanvoerder, de hoofdofficier van Justitie, op verdenking van opruiing en belediging van bepaalde bevolkingsgroepen(lees: Marokkaanse jongeren).
Opruiing?
Is dat niet hetzelfde wat de overheid doet in hun nimmer aflatende heroïeke strijd tegen de cannabis sativa, waarbij de hele bevolking wordt opgeroepen om het overheidsstandpunt in te nemen en massaal de anonieme kliklijn op te bellen, waardoor de prijzen de pan uitschieten en het mysterie van financiën als grote winnaar uit de bus rolt.
Of is het misschien hetzelfde als P.J. Huilebalkie de Nederlanders vertelt dat de Afghanen en Taliban slecht zijn en wij(de Nederlanders), de vrienden van de mensheid(de ignorante Amerikanen) moeten helpen in hun strijd tegen het oprukkende analfabetisme en de opiumteelt in delen van Afghanistan, teneinde deze markt te kunnen inpalmen.

Iets wat in de tijd van de Vietnamoorlog ook al in de zogenaamde gouden driehoek gebeurde.
Opruiing is het in ieder geval, als de hele Nederlandse bevolking moet weten dat er een cartoonist is opgepakt, die mogelijkerwijs bepaalde bevolkingsgroepen beledigd heeft, zonder dat hier een rechterlijke uitspraak aan ten grond ligt!

Wat ligt er dan wel aan de basis van deze arrestatie?
Er bleek nog een aanklacht te liggen van 3 jaar geleden en daar de speurneuzen van Justitie onlangs pas op de hoogte waren van de ware identiteit van Gregorius Nekschot, vond Hirsch-Ballin de tijd nu rijp om hem op te pakken.
Bij mijn weten is een arrestatie bij vergrijpen in deze categorie alleen gebruikelijk als er een vluchtgevaar, of er een gevaar voor verduistering van bewijsstukken is.
Van geen van beide kan hier sprake van zijn, daar zijn tekeningen gepubliceerd zijn (het bewijs kan dus niet weggemoffeld worden) en de aanklacht al 3 jaar oud is en er nog steeds geen vluchtpoging plaats vond.
Ik kan hier alleen maar concluderen dat de arrestatie in het kader van de opruiing van het Nederlandse volk gebeurde en volgens het gezegde "gelijke monniken gelijke kappen", zou Hirsch Ballin nu ook opgepakt moeten worden, maar dat gebeurt dus niet.
Some pigs are more equal than others!

Hoelang kan de Frater zijn blog nog doorzetten, nu de persvrijheid en de vrijheid van meningsuiting in het gedrang komt en een minister van Justitie onze grondwettelijke vrijheden ongestraft zo aan zijn (l)aars kan lappen?
Zal hij hulp moeten inroepen van de meester kelderbouwers uit Oostenrijk, om zo aan zijn nekschot te ontkomen?
Hij heeft zijn onderduikuitrusting al klaar staan. 15 Liter water, batterijen voor zijn (illegale) radio, blikvoer voor minimaal 10 dagen, het anarchistische kookboek, warme kleding, slaapzak, Zwitsers zakmes, aansteker, kompas en een zakje medicinale kruiden.
Laat de Justitie-honden en hun hondengeleiders maar komen.
De Frater is er klaar voor.
NO PASARAN!

Of beledigt hij hier nu weer een bevolkingsgroep?

Afbeelding: cartoon van Gregorius Nekschot, zie ook http://gregoriusnekschot.nl/blog/

Er is nog hoop voor het tafeltennis in Nederland

Gisteren was de Frater even gaan kijken naar de eerste van twee finalewedstrijden om de Nederlandse tafeltennistitel voor de jeugd. De strijd gaat tussen de jongens van GTTC uit Groningen en die van FVT uit Rotterdam (alhoewel Jules Deelder zal beweren dat IJsselmonde niet tot het echte Rotterdam behoort).
De Groningers traden aan met Ewout Oostwouder, Teun Bosveld en Nathan Jansema. Youri Hubner bleef aan de kant.
Bij de Rotterdammertjes speelden Cosmin Stan, Martin Khatcharov, Raiko Gommers en Laurens Tromer(in het dubbel). Dit team is verreweg het jongste in de kampioenspoule van de jongens, met een gemiddelde leeftijd van 13 jaar. Als outsider begonnen, eindigde ze als eerste in de reguliere competitie. GTTC eindigde hier, mede door blessureleed op een derde plaats. Na de eerste play-off wedstrijden kwamen beide als winnaar uit de bus en speelden nu dus de eerste finale wedstrijd.
De zaal bij GTTC was goed gevuld en de stemming opperbest. Ondanks een achterstand van 1-3 en later zelfs 2-4, bleef de sfeer erin. Op dat moment leek een nederlaag voor de Groningers onafwendbaar, maar de nimmer aflatende trommelslagen van Hugo Beute, die zich ontpopte als supersupporter, sloegen het team van GTTC naar een 5-5 eindstand. De Frater zijn oren en Hugo's handen doen de volgende dag nog pijn.
Naar de bescheiden mening van de Frater een voor de Groningers fortuinlijke eindstand, daar hij de pupillen van FVT over de hele linie toch iets beter vond spelen. Deze knaapjes spelen nog zo’n 5 jaar bij de jeugd en met hun huidige niveau belooft dat wat voor de toekomst van de NTTB.

Volgende zaterdag is de return in IJsselmonde.

Een minder plezierige bijkomstigheid was de mededeling van Boys speler Luciën Halsema, dat deze week de TTV de Boys misschien ophoudt te bestaan. Dit door het feit dat de laatste overgebleven oprichter, Mister de Boys Jan Brouwer zijn batje aan de Martinitoren gaat hangen en er te weinig spelers overblijven om de zaalhuur en andere onkosten te betalen. Dit zou een behoorlijke aderlating zijn voor het niveau van het noordelijke tafeltennis, want waar de kwantitatieve inbreng van het jongensclubje gering was, was de kwalitatieve inbreng toch wel van essentieel belang voor het TT- gebeuren in het noorden van het land.
Nog geen 10 jaar na het overlijden van stuurman en initiator Ad van Dongen sterft zijn clubje nu dan ook een plotselinge dood.

Na het verdwijnen van Pokerface(afdeling Utrecht) en nu waarschijnlijk de Boys, betekent dit ook het einde van de rebellenclubjes en het zout in de pap van de NTTB.
De Frater hoopt dat het niet zover gaat komen en er oplossingen gevonden worden voor hun voortbestaan. Hijzelf zal bidden voor een wonder.

Foto FVT

vlnr Rajko Gommers, Cosmin-Ionut Stan, Martin Khatchanov, coach Aad Kwakkelstein en Laurens Tromer. De Frater kon helaas geen teamfoto van GTTC op het internet vinden.

Staatskas niet vies van Wiet

De Nederlandse staat verdient goed geld aan de verkoop van wiet. Jaarlijks haalt de fiscus 400 miljoen euro aan belastinginkomsten op bij de eigenaren van coffeeshops in Nederland.
Volgens voorzichtige schattingen in het KRO-programma Reporter verkopen de circa 730 coffeeshops in Nederland jaarlijks ruim 265.000 kilo softdrugs. Het merendeel daarvan is in Nederland gekweekte sterke nederwiet. De omzet in de branche bedraagt circa 2 miljard euro. Hoewel de eigenaren van coffeeshops geen omzetbelasting hoeven af te dragen, rekent de fiscus met hen af via de inkomstenbelasting in het hoogste tarief. Bij het vaststellen van de aanslag gaat de Belastingdienst ervan uit dat de verkoopprijs van wiet minimaal het dubbele is van de inkoopprijs.In Amsterdam, waar coffeeshops veelal niet prijsbewuste buitenlandse toeristen als klant hebben, hanteert de fiscus zelfs bruto winstmarges van 150 tot 180 procent. Het ministerie van Financiën zegt desgevraagd niet te weten hoeveel belasting de 730 coffeeshops betalen, zo blijkt uit het onderzoek van KRO Reporter. Volgens belastinginspecteurs, die anoniem willen blijven, 'willen ze het niet weten in Den Haag, want politiek ligt het allemaal veel te gevoelig'. Zo is de regelgeving rond de teelt en verkoop van wiet 'wazig'. Kwekers met meer dan vier wietplantages hebben volgens de wet een illegale hennepplantage en kunnen worden vervolgd. Coffeeshopeigenaren mogen niet meer dan 500 gram wiet op voorraad hebben, terwijl ze soms tot enkele kilo's per dag verkopen.

Eigen bodem

Uit de reportage, die zondag(4 mei 22.40 uur Nederland 2) wordt uitgezonden, blijkt verder dat de coffeeshopverkopen van vanuit het buitenland geïmporteerde hasj veel kleiner is dan nederwiet van eigen bodem. Er wordt zelfs meer wiet in Nederland geproduceerd dan kan worden opgerookt. Volgens schattingen wordt zestig procent van de wiet geëxporteerd naar het buitenland. Daar wordt geen belasting over geheven. ,,Als exportproduct staat nederwiet na de komkommer en tomaat op de tweede of derde plaats. Duitsland en het Verenigd Koninkrijk zijn grootafnemers", aldus politiecommissaris Max Daniel die de georganiseerde misdaad achter de wietteelt moet bestrijden. Hoewel de politie dagelijks vijftien hennepkwekerijen oprolt, hebben de invallen geen invloed op het aanbod, wel op de prijs van nederwiet. De kwekers willen de grotere pakkans vergoed zien in de prijs die ze krijgen voor wiet. En daar profiteert de fiscus weer van mee, zo blijkt uit de reportage.

Bron: Telegraaf

Het Samenkleven(2)

Sinds het proletariaat ter lande ook een snuifje van de welvaart mee mag p(r)ikken, wil elke hedendaagse plebejer twee keer per jaar op vakantie en dan liefst ook nog zo ver mogelijk weg. Europa is geen optie meer, het moet nog verder. Niet alleen natuurlijk, maar liefst met hele volksstammen tegelijk, in vele gevallen niet gehinderd door enige kennis van de cultuur, taal, geografie en etnologie.
Nog voordat het doek voor de regenwouden, poolkappen, berggorilla’s en Oostenrijkse incestplegers gevallen is, willen ze deze verschijnselen zelf bezoeken, zich vaak niet bewust van het feit dat ze op deze manier eigenhandig een steentje bijdragen aan de vernietiging van de laatste natuurgebieden op deze aarde.

De Frater is zo onderhand doodziek van dit reisbarbarisme en besloot om vorig jaar in zijn vakantie, twee weken met de fiets door Nederland te trekken. Een land waarin ik geboren ben, maar dat ik grotendeels alleen maar vanuit de schoolboeken, atlas en tv-reportages ken.
Fijn om eens in onbekende plaatsen de tent op te zetten, de taal vloeiend te kunnen spreken, bekend zijn met de geografie en de plaatselijke cultuur en zo met al deze kennis als achtergrond, de natuur volledig in je op kunnen nemen. De laatste ook nog eens intact achter latend door mijn milieuvriendelijke en stille transportmethode.
Ik wist niet dat er nog zoveel moois in mijn eigen koud verklikkerland was.

Om mensenmassa’s te ontwijken ging de Frater begin Juni op pad. Zorgvuldig werden alle grotere volksattracties en megacampings vermeden. Overnachten op de camping bij de boerin en ’s ochtends in alle vroegte weer op de fiets om alleen te zijn met de stilte, natuur en

zadelpijn.
Maar zelfs op deze manier ontkwam ik er niet aan: de druktemakers en het Samenkleven.
Als ik weer eens dorstig en in gelukzalige eenzaamheid op een leeg terras een drankje nam, kwamen ze er alweer aan. De samenklevers, niet instaat om zelfstandig te recreëren, maar wel instaat om te zien dat de Frater dat deed.
Om dan ook iets van de Frater zijn gelukzaligheid op te vangen, werd steevast de tafel naast hem bezet, terwijl het hele terras voor de rest leeg was.
De Frater als lichtpunt in het duister.
Afgelopen met mijn eenzaamheid. Dan betaalde ik en stapte op de fiets, hun achterlatend met de mij ontstolen rust.
Waarom konden ze ook geen andere tafel nemen? Of een ander terrasje? Of een ander leven?
Waarschijnlijk omdat dit niet aan de wetten der samenkleving voldeed. Deze gebood hun namelijk om vanuit hun eigen leegte de volheid op te zoeken. Onbewust maar doelgericht.

Op de camping bij de boerin gebeurde het ook vaak. Als de Frater zijn tent klaar en ingericht had, zijn eten op en aan een wijntje en kruidenpijp lurkte, bleef de gelukzaligheid zelden onopgemerkt. Als betrof het een daad van barmhartigheid werd ik altijd wel weer bij het een of andere gezinnetje uitgenodigd om “lekker gezellig” een wijntje te drinken. Er moest weer gekleefd worden, nietwaar?
“Nou nee, vriendelijk bedankt. Ik moet nog mijn reisverslag maken en dan naar bed en weer vroeg op. Een prettige avond verder.”, was meestal mijn antwoord, daar het hier geen daad van barmhartigheid betrof maar meestal een van leegheid en eigen belang.
Een keer kwam de Frater bij gebrek aan boerin op de grote familiecamping terecht. Kermis was een betere benaming voor dit fenomeen in Groesbeek. De eigenaar had het goed begrepen: een betere samenkleving zorgt voor een dikkere portemonnee.
Een grote schreeuwende en telefonerende mensenmassa, stinkend naar zonnebrandolie, patat en bier en klaar om mij met hun allen even in te wijden in het samenkleven.
Zeg maar, beland in de anus van de samenkleving.
Dit was wel een dieptepunt in de, grotendeels leuke fietstocht door Nederland.

Ik kan het iedereen aanbevelen, met de fiets in eigenland, buiten het seizoen en bij de boerin, maar pas op voor de samenklevers!

Onderweg werd mij ook vaak de vraag gesteld waarom ik in mijn eentje op pad was en of ik de mensen niet miste?

Nou nee, absoluut niet!

De paddestoel verdwijnt uit het straatbeeld van Nederland.

Van de week werd de Frater opeens getroffen als ware het door een bliksemflits. Wat was het geval?
Het produceren en/of het in bezit hebben van paddenstoelen is vanaf deze week verboden in het eens zo liberale Nederland.
De Frater, al sinds mensenheugenis een groot liefhebber van alles wat met vliegen te maken heeft, plukte al vanaf zijn prille jeugd in het Limburgse heuvelland de overheerlijke weidechampignons. Later kwamen daar de Amanita Muskaria(vliegenzwam) en de Psilocybe semilanceata, het wereldberoemde kaalkopje, bij. Niet dat de Frater daar last van heeft, maar het zo genoemde paddenstoeltje lijkt nu eenmaal verdomde veel op een skinhead qua uiterlijk en hoofdinhoud.

In de herfst eropuit, de geplukte vruchten als de bliksem drogen en ze koel en donker bewaren tot de geschikte dag of nacht zich voordeed om, op “the road to nowhere” te gaan.
De Frater zou de Frater nooit geworden zijn zonder een streng dieet van aardappelen, vlees, bruine Belgen en paddenstoelen. De eerste drie voor zijn fysiek, de laatste voor zijn psyche.
Dit alles zonder in conflict met de wetten der Nederlandse Staat te komen, want zeg nu zelf, een Frater overtreedt toch geen wetten.
Hij zuipt als een Kapucijner monnik, laat boeren en scheten als een uit de klei getrokken Groninger boer, maar hij overtreedt geen wetten. Niet die van hemzelf, zo ook niet die van zijn gastland. Tenminste, zo staat het geschreven.

Hoe moet het nu dan verder met het geestelijke welzijn van de Frater, hier in Nederland?
Zonder een gezonde Frater, geen gezond Nederland!
Hij kan nu niet meer ongestraft in de herfst door de weilanden en bossen trekken. De narcoticafobe houding van de Hermandad kennende, staan ze bij elke uitgang van het bos en elk hek van de wei te fouilleren en incasseren.
Hij zal andere botanische lekkernijen aan zijn weloverwogen vitamine preparaten moeten toevoegen. Planten waar de honden nog geen droog brood van lusten en Justitie (voorlopig) nog geen kaas van gegeten heeft.
De natuur heeft o.a. in de aanbieding:

• De meeste nachtschaden, zoals Bilzekruid, Doornappel en Belladonna.


• Het befaamde moederkoren waar we het LSD vandaan hebben.


• Vingerhoedskruid.

Zo maar even een paar uit de hoge hoed getoverd. Er bestaan natuurlijk nog veel meer hallucinogene planten. Wie het echt wil weten moet maar eens bij de concurrentie, de zogenoemde heksen en tovenaars, te rade gaan.

Have a nice trip.

Foto: het Kaalkopje

Razzia’s in Nederland (2)

De politie heeft een nieuwe naam voor razzia geïntroduceerd, namelijk veiligheidsactie. Dat klinkt een stuk vriendelijker maar het blijft natuurlijk precies hetzelfde.
Het volgende stukje las ik vandaag op MSN Nieuws:


Ruim dertig aanhoudingen bij actie in Flevoland

zondag, 13 april 2008

Bij een veiligheidsactie in Flevoland heeft de politie 34 mensen aangehouden.
Ook werden honderden bekeuringen uitgeschreven bij de controle in Almere.
De actie was een samenwerking tussen de politie Flevoland, de Koninklijke Marechaussee, de
Belastingdienst en het Korps Landelijke Politiediensten. In totaal zijn ruim
vijfduizend mensen gecontroleerd, laat de politie zondag weten.
De ruim dertig mensen zijn aangehouden voor onder meer rijden onder invloed,
verboden wapenbezit of omdat ze zich niet konden legitimeren. De Belastingdienst
legde beslag op twintig auto's terwijl 43 wanbetalers een uitstaande
belastingschuld hadden van totaal 133 duizend euro.
Bijna honderd bestuurders kregen een proces-verbaal omdat hun auto technisch
niet in orde was. De auto's hadden verschillende gebreken als defecte lichten,
gladde banden en geblindeerde ramen.
De actie betrof niet alleen het autoverkeer, ook rondom het Centraal Station van
Almere werden controles uitgevoerd. Ruim zeventig mensen werden bekeurd voor
zwartrijden en de politie trof ook enkele vervalste ov-jaarkaarten aan.



Dit artikel sluit ook feilloos aan bij onderstaand stukje over de politie. Na enig rekenwerk komt de Frater op € 133000 cash, 170 bekeuringen in allerlei financiële gradaties en 20 in beslag genomen auto’s.

Bingo!
Het was weer een goed avondje voor Minister Bos en de schatkist en een veilig avondje voor Almere.

De Politie als incassobureau van de staat.

Afgelopen jaar blijkt er een record aan verkeersboetes te zijn uitgeschreven in Nederland. Nog nooit werd er zoveel geld binnengehaald door onze speurneuzen te velde en de schatkist stroomde over. Dit kwam mede door druk van de regering, die stelde een quotum vast waar elk corps aan moest voldoen. Werd dit niet gehaald dan volgde onherroepelijk een strafkorting. Iedere corpschef op zijn beurt voerde de druk naar de werknemers op om zo zijn eigen bazen weer tevreden te stellen.
De politie werd beoordeeld op het aantal uit geschreven boetes en niet op het aantal opgeloste of verijdelde misdaden. Als men gaandeweg het jaar er achter kwam dat men onder de landelijke norm zat, moest dit als de bliksem bijgesteld worden door snel maar even een controle op de fietsverlichting in te lassen, of met laserpistolen een 30 km straat op stelten te zetten. De benodigde mankrachten werden dan maar noodgedwongen van de misdaadbestrijding afgehaald en met pen en bonnenboekje de straat opgestuurd. Meer blauw op straat, de burger was ook weer tevreden.
Tot dat die zelfde burger de bonnenplicht zelf aan den lijve ondervond. Waarom nu een bekeuring geven voor dat spatbord dat niet witgeverfd was, of voor door rood licht fietsen als er geen verkeer aankwam? Ja meneer, Befehl ist Befehl! U nu geen bon, ik straks geen brood!
De politie uw vriend en helper is verworden tot lik op stuk, kassa.
Het bedrag dat de staat ontvangt via bekeuringen is onderhand al een wezenlijke post op de begroting geworden, daar waar het in den beginne ging om een corrigerende strafmaatregel, kan de staatsbegroting tegenwoordig niet meer sluitend gemaakt worden zonder deze inkomenspost.
Nu de burger op zijn beurt de bekeuringen, als een noodzakelijk kwaad, ook in zijn begroting inpast, gaat de staat over op de volgende stap. Verhogen die boetes, niet vanwege de inflatie, maar vanwege het graaiprincipe dat elke Machiavellistische heerser er op na houdt.

Eerst dacht ik aan een 1 April grap, maar het is meer om te huilen.
De Politie als incassobureau van de staat om de boekhouding sluitend te krijgen. Hiermee haar eigen geloofwaardigheid ondermijnend en de verhouding burger-agent tot Siberische temperaturen laten dalen(bij diegenen die überhaupt nog vertrouwen in oom agent hadden).
Als ik het goed bezie is de beste manier heden ten dage om de machthebbers te bestrijden door absoluut geen enkele overtreding meer te maken, waardoor er gigantische tekorten op de staatsbegroting ontstaan, de economie in elkaar stort, oom agent geen geld meer krijgt en het bijltje erbij neer gooit, de boevenkliek in Den Haag geen bescherming meer heeft en de macht op straat ligt.
De staat die zijn eigen graf graaft, door buiten de burgerlijke gehoorzaamheid te rekenen.

Op weg naar de geldloze maatschappij

Vroeger, toen we nog de gulden, mark en franks hanteerden, stond er in elke wijk wel een postkantoor. Niet zo’n klein lullig serviceagentschap in de bejaardenflat, maar een heus volwaardig postkantoor. Zo eentje met meerdere loketten waar alle handelingen verricht werden, van het overschrijven van auto’s, de afdeling filatelie, tot en met het wisselen van buitenlands geld.
Ook konden we destijds alle Nederlandse geldbiljetten verkrijgen, van 10 gulden t/m 1000 gulden. Geen probleem. Betalen konden we ook overal met onze biljetten t/m 250 gulden. Die van 1000 gulden werd eigenlijk alleen op postkantoren en banken geaccepteerd, maar die waren immers in elke wijk aanwezig. Dat leverde dus ook geen problemen op.
De betrouwbaarheid van onze biljetten was hoog, zelden werden deze op grote schaal vervalst. Ik had wel eens gehoord van de vervalsing van de 25 gulden biljetten, maar heb er zelf gelukkig nooit een in handen gehad, laat staan vervalsingen van andere (hogere)waarden.
Toen was cash geld nog heel gewoon. Als ik op reis ging betaalde ik in hotels en restaurants altijd met gepast geld in de gevraagde valuta. Of dat nu 2000 Belgische frank of 2000 Duitse marken was, je betaalde met geld want een creditkaart had je niet en je girobetaalkaart werkte niet in het buitenland. Niemand keek er raar van op als je bij de receptie de hotelrekening betaalde met twintig biljetten van 100 Dm en ze netjes uittelde op de balie.
Dat moet men nu eens proberen, het is nog net niet dat ze de politie bellen, maar dat je als crimineel ingeschaald wordt is overduidelijk. De wereldburger anno 2008 betaalt niet meer cash, hij pint.

Nee, de banken en de wereldregering willen af van het contant geld, alles moet straks via je bankpasje gaan zodat zij al onze transacties in de gaten kunnen houden.
De voordelen van een geldloze maatschappij worden ons telkens weer voorgespiegeld.
Weg met dat lastige geld, geen berovingen meer, altijd gepast pinnen, nooit meer kilo’s van die lastige parkeermuntjes op zak en de portemonnees hoeven nog maar half zo groot!
Het enige probleem is: Hoe krijgen we de mensen zo ver?
Ook dat is al tot in alle details uitgedokterd. Eerst in alle winkels pinapparaten plaatsen, alvast geen bankbiljetten groter dan € 50 meer drukken en vervolgens de postkantoren en banken een voor een sluiten. Niet te snel want dan komen de mensen in opstand, maar langzaam aan, zodat ze alvast eraan kunnen wennen. Tenslotte, om het volk definitief over de streep te trekken, wordt de hulp van criminelen ingeroepen. Deze mensen zal namelijk niets in de weg gelegd worden bij het vervalsen van onze eurobiljetten, om zo een panieksfeer te creëren . De mensheid zal bang zijn om nog geldbiljetten te accepteren, omdat ze niet meer weten welke echt of vervalst zijn en zullen massaal overstappen op de creditcards en bankpasjes.
Bingo, nu zijn we zover! Het laatste nog in omloop zijnde geld kan nu afgeschaft worden, de overgebleven 250 postkantoren te lande worden gesloten en dan zijn we volledig overgeleverd aan de wil van de wereldregering.
Controle is het nieuwe toverwoord, geen zwartbetaalde tuinman of huishoudelijke hulp meer.
Ach misschien heeft het ook zijn voordelen. De moderne bankrover heeft in ieder geval geen vluchtauto meer nodig. Hij kan nu alles vanaf zijn computer thuis regelen!

Meer informatie over de geldloze maatschappij of de wereldregering is te vinden onder de link Samenzwering, hoofdstuk 52.

Sint Venerius 2

Saint Venerius

Feast day: September 13

7th century

Hermit and abbot. He lived as a hermit on the island of Tino, in the Gulf of Genoa, Italy, and eventually became an abbot over a monastic community on the island.

Bron: Catholic Online

Sint Venerius 1

Saint Venerius

Feast day: May 4

Patron of Lighthouse keepers 409

The patron saint of Lighthouse keepers is St. Venerius who died in the year 409. He was the second bishop of Milan (the first was St. Ambrose); friends with St. Paulinus of Nola, Delphinus of Bordeaux, and Chromatius of Aquileia. He supported and defended the Council of Carthage in 401. St. Charles Borromeo brought his relics to the cathedral of Milan in 1579.
It is not clear why Venerius is the patron of lighthouse keepers. Perhaps it has to do with the fact that St. Charles Borromeo once elevated his relics and placed them for all to see in Milan's great cathedral. As a lighthouse guides the ships through the night, so an elevated saint is a sign and special comfort for all of the faithful. His feast day is May 4.

Bron: Catholic Online

Foto: Sint Venerius

Groningen dwingt werklozen tot werk.

Iedereen die een beroep doet op de bijstand in de gemeente Groningen moet tegenwoordig verplicht, 20 uur in de week, gaan werken bij de sociale werkplaats.
Om werkervaring en –ritme op te doen, aldus wethouder sociale zaken, DSW Stadspark en integratie, Peter Verschuren. De werkzaamheden zullen bestaan uit licht lichamelijk werk, zoals bv. zakjes plakken en pennen in elkaar draaien, dat wat vroeger in Groningen door gehandicapten en gedetineerden werd gedaan.
Waarom nu dan niet meer, vraagt de Frater zich af?
Dat komt omdat enkele jaren geleden er veel gedwongen ontslagen zijn gevallen bij de dienst sociale werkplaatsen (DSW) te Groningen. Een heleboel gehandicapten die daar naar eigen tevredenheid werkten en een centje verdienden werden zonder pardon de laan uit gestuurd.
De gemeentelijke sociale dienst (GSD) heeft daar nu een gedeelte van de (leegstaande) bebouwing gehuurd om zo voor de werklozen de afstand tot de arbeidsmarkt te verkleinen, door hun alvast met dezelfde werkzaamheden arbeidsritme te laten opdoen. Uiteindelijk veel goedkoper dan die gehandicapten aan het werk te houden. Twee vliegen in een klap dus.
De GSD valt onder de zelfde wethouder als de DSW namelijk Peter Verschuren van de Socialistische Partij.

In het verleden was er ook een partij die dezelfde ideeën over verplichte tewerkstelling had en die heette Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei. Lijkt eigenlijk verdacht veel op de naam van Peters partij en zeker wat betreft hun oplossing aangaande het werklozen probleem.
Op zich heb ik er geen probleem mee om mensen zonder werk die een beroep doen op de bijstand, zinvol te werk te stellen, aangepast aan hun opleiding en kundigheid. Maar nu krijg ik toch wel een vreemde bijsmaak in de mond als ik weet dat er eerst bij de zelfde portefeuille ontslagen zijn gevallen, die nu door werklozen worden opgevuld.

Ons sociale stelsel zal ongetwijfeld veel geld kosten, maar met een bonus van een miljoen euro, vrij gebruikelijk heden in het bedrijfsleven, kunnen al gauw 80 werklozen een jaar lang een uitkering hebben. Geen vetpot, maar je hoeft dan niet van de kou of honger te sterven, dat hoeft de ontvanger van dergelijke premies al helemaal niet te doen van zijn gewone loon en bovendien hadden de gehandicapten hun werkplaats kunnen behouden.

De Zaaier

Telkens als het voorjaar zich aandient, is het bij de Frater weer tijd voor de grote zaaiactie en zoals het spreekwoord al zegt: Wie zaait, die oogst.
Nu is mijn balkon niet zo groot, na aftrek van de Frater blijven er nog maar 4 m2 over. Er moet dus welbewust gewikt en gewogen worden om alles uiteindelijk een plaats te kunnen geven. Bloemen, kruiden en boompjes zullen over die oppervlakte verdeeld moeten worden zodat ieder zijn plaats heeft en ik nog overal met de gieter bij kan.
De grootste afdeling is bij mij altijd de kruidensectie. Tijm, bieslook, cannabis, wilde knoflook, oregano en citroenmint, staan alweer te wachten in de kweekpotjes tot het weer hun gunstig gezind is en ze naar buiten kunnen. De cannabis sativa heeft iets meer tijd nodig, want die zijn net pas ontkiemd. 10 Plantjes dit jaar waar, als alles goed gaat, statistisch gezien 5 vrouwtjes van overblijven.
Liefst had ik er nog meer gehad, maar ik ben nu eenmaal in de ongelukkige omstandigheid, dat de DEA Nederland verplicht heeft een “war on drugs” te voeren en die broekenpoepers in de regering als ware marionetten dat beleid uitvoeren. Niet gehinderd door enige vorm van ecologisch besef, heeft de Nederlandse regering in al haar wijsheid en onderdanigheid besloten om de Amerikaanse regering tegemoet te treden en haar eigen bevolking een verbod op te leggen voor het hebben van de cannabis sativa, gedroogd of in levende lijve.
Vroeger hadden we zoiets met de coloradokever, die tot insect non-grata werd verklaard en de oorlog werd aangezegd. Nu dus met zo’n onschuldig plantje, dat God in al zijn wijsheid toch ergens voor bedoeld had.
Nou nee, zegt de Nederlandse regering in opdracht van Big Brother. Het is duidelijk dat het hier een fout van de Creator betreft, die wij in Zijn naam recht zullen zetten. In het wild hebben wij deze plant al bijna uitgeroeid, dus we moeten nu bij de mensen thuis gaan zoeken.
Natuurbeschermers die dit ras voor het uitsterven willen behoeden, worden nu genadeloos achtervolgd en na arrestaties veroordeeld tot geldboetes en gevangenisstraffen.

In Rusland hebben ze zo ook hun eigen lekkernijen. In plaats van marihuana drinken zij graag een stevige borrel. Iets waar hun regering weer van vindt dat dit bestreden moet worden, omdat die borrel in combinatie met de lange en eenzame winter, de bevolking tot alcoholisme kan drijven. Wat dat betreft is er niets nieuws onder de zon. Uw altijd bezorgde en liefdevolle regering weet dat u onmondig bent om te beslissen wat goed en slecht voor u is en zal dat in uw naam voor allen doen.
Nu is een van de lekkerste Russische drankjes gemaakt van het sap van de overal aanwezige berkenboom. Vol met levenskracht en alcohol. Wat nu als de Russische regering besluit tot dezelfde “war on drugs” op de berkenboom, zoals hier te lande op de cannabis sativa?
Het complete Siberische oerbos (dat wat er nog van over is) zal gerooid moeten worden, om de onmondige bevolking te beschermen tegen de gevaren van alcohol gestookt van deze boom. Een ecologische ramp, vergelijkbaar met de ontbossing van de Amazone.
Zou de wereldbevolking hier net zo gemakkelijk in toestemmen zoals ze dat nu met het uitroeien van de cannabis sativa doen?
Of gaan we eens een keer mondig worden en laten wij ons niet meer door dictators en zakkenvullers de wet voorschrijven.
De Frater zal dat wel niet meer tijdens zijn leven meemaken, maar hopelijk is het zaadje nu alvast gelegd, dan komt de oogst vanzelf.

Foto: cannabis reservaat

Mens sana in corpore sano

Het was even rustig bij de samenkleving.
Nee, de Frater moest niet onderduiken na het plaatsen van de spotprent van Kurt, toch wel een beetje, maar dan onder de wol. Geveld door een tegenstander die moeilijk te bestrijden viel, zowel binnen als buiten de ring, het noro-virus.
Dat lijkt eigenlijk ook een beetje op die onzichtbare en onbekende tegenstanders waarvoor Kurt Westergaard nu wel ondergedoken zit. Er is zelfs een fatwa uitgesproken over de oude kerel en de protesten tegen Denemarken laaien weer op in de Islamitische wereld.
De Frater is blij dat er nu eindelijk steun komt via een oproep om zijn tekening in alle Europese kranten te plaatsen en zo te laten zien dat we collectief niet van dergelijke middeleeuwsfundamentalistische praktijken gediend zijn.

Domheid is ook een tegenstander die, zowel binnen als buiten de ring, moeilijk te bestrijden is.

Het neuro-virus noem ik het maar.

Ja mensen, ziektes slaan altijd in momenten van zwakte toe, lichamelijk dan wel geestelijk.
Geef ik mijn lichaam te weinig aandacht, word ik geveld door het noro-virus. Voed ik mijn geest niet, dan zal het neuro-virus genadeloos toeslaan.
Zorg daarom goed voor beiden en uw weg kan ver gaan, of zoals het speekwoord luidt:
Mens sana in corpore sano.

Zo, nu neem ik eerst een welverdiende bruine Belg, mijn darmen kunnen er weer tegen.

Op eenieders geestelijke en lichamelijke gezondheid dan maar!

Foto: het noro-virus

In memorium Huub Lanters

Zaterdag kreeg de Frater een mailtje van een oud- bandlid, dat een voormalig strijd- en feestmakker op Valentijnsdag overleden was.
Huub was een van de eerste mensen die ik in 1979 in de stad kennen leerde, hij was politiek actief in de kraak beweging en heeft samen met o.a. Harrie, de Kraak Organisatie Groningen opgericht.
De Frater heeft veel met Huub in hemelse sferen gereisd, we stonden op de barricades in Amsterdam, een tijd samen in een kraakpand gewoond, Frankrijk doorgefietst, heel veel politieke- en huisvestingsacties met hem meegemaakt en regelmatig samen de nodige stofzuigeracties op feestjes in Groningen en Amsterdam gehouden. Vooral herinner ik mij onze fietstochten na nachtelijke feesten, in de ochtend met kater, vishengel, microdots en de laatste potten bier op pad. De Frater is hem de afgelopen 15 jaar uit het oog verloren. Dat dan ook weer niet helemaal, want hij woonde bij mij in de buurt. Zo kwamen wij elkaar soms bij de supermarkt tegen, of op feestjes van het boven vermelde bandlid.
Huub had een jaar of wat geleden al eens een ernstige waarschuwing gekregen in de vorm van een hartaanval en heeft zijn leven na die tijd (gedeeltelijk) een gezondere invulling gegeven, echter het roken en genieten van flessen wijn bleven op zijn programma staan.
Sinds 1981 was hij werkzaam in popcentrum VERA als administrateur. Hier kreeg hij afgelopen week ook zijn fatale hartaanval, waardoor hij op Valentijnsdag overleed.
Huub werd slechts 55 jaar.
Hij wordt dinsdag 19 februari om 12 uur, hier in Groningen gecremeerd.

Een goede vaart en behouden thuiskomst Huub.

Zie ook: http://digitollegrieze.web-log.nl/digitollegrieze/2008/02/huub-van-vera.html#comments

en

http://www.avifaunagroningen.nl/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=890&start=0&postdays=0&postorder=asc&highlight=

Nieuw logo ‘de samenkleving'

Sinds een dag of twee, is het blog van de Frater verrijkt met een nieuw logo, ontworpen door Master Peanut (zie ook http://www.peanutsweb.nl/).
Een tekening van een boksende Frater. Boksend tegen alle onrecht, domheid, de samenkleving,misleiders, uitbuiters, de wereldregering, het Hollandse broekenpoepen en boksend voor echte persoonlijke ontwikkeling en groei.
De tekening is er in een vorm met tekst(zie 'over mij') en zonder tekst(hierboven). Ik ben er nog niet over uit welke ik definitief ga plaatsen. Als de trouwe Samenkleving-lezers een voorkeur hebben voor een der beiden, laat het de Frater weten
De Frater is in ieder geval erg blij met het werk van Master Peanut, the savage artist. Bezoek ook eens zijn pasgeboren site, te vinden in mijn links, en overtuig u zelf van zijn kunnen.
Als de katholieke fundamentalisten(de inquisitie) hem nu maar met rust laten, anders hebben we er weer een martelaar bij!

PS

Er is inmiddels al een keuze gemaakt. Hij is gevallen op bovenstaande versie.

Frater Venerius

Kort Lontje

Gisteren werden in Denemarken drie (!) mensen met een Arabische achtergrond opgepakt, die Kurt Westergaard (72 jaar) wilden vermoorden. Kurt Westergaard is een van de Deense cartonisten, die in 2005 spotprenten van Mohammed uitbrachten, waarna in de Islamitische wereld de pleuris uitbrak en zeker twee Deense ambassades in rook opgingen.
Daar de Frater niets van doen heeft met censuur of rituele ambassade-verbrandingen, laat staan executies vanwege tekeningen, prijkt vanaf vandaag uit solidariteit, Kurt’s spotprent op mijn blog.
Zijn er zieltjes die hierdoor gekwetst raken, schroomt niet en meld u bij de boksende Frater, misschien kan hij u dan duidelijk maken wat een echte kwetsuur is.

Night of the Gypsies

Vanmorgen stond een kaartje kopen voor de Taraf de Haïduks als eerste op mijn programma. Om 10.00 uur ging de kassa van de Oosterpoort open en de Frater was de eerste klant vandaag.

“Hoeveel kaartjes wilt u hebben, Frater?”
“Nou eh, eentje mevrouw.”
“Das prima, mag ik uw postcode en huisnummer?”
Dat is nieuw voor de Frater. Om een kaartje voor een voorstelling in de Oosterpoort te kunnen kopen, hebben ze mijn adresgegevens nodig?
“Mevrouw u kunt € 22 van mij krijgen, maar mijn adresgegevens lijken mij niet noodzakelijk om een kaartje te mogen kopen.”
Ja mensen, het aanleggen van een database is zo’n lucratieve bezigheid, dat de afdeling kunst en cultuur zich er ook al mee bezig gaat houden.
De dame achter de kassa was blijkbaar niet van mijn repliek gediend en een onweer stond op losbarsten. Het gratis programmaboekje kon er niet meer bij haar van af, dat moest ik dan maar in de foyer opsnorren, tussen alle andere reclame. Ik wenste haar nog een fijne dag en ging naar op zoek naar mijn fiets, de zon scheen en de wereld wachtte.

Sneu vindt de Frater zoiets, dat een arbeider zich persoonlijk aangevallen voelt, als een klant niet ingaat op een vraag van hogerhand. Een verzoek dat de arbeider in opdracht van zijn/haar baas moet vragen, niets persoonlijks, gewoon werk en in mijn geval zelfs geen werk.
Mevrouw achter de balie had zich als hoogste doel gesteld; het tevredenstellen van haar superieuren, daar waar ik altijd ‘de klant is koning’ met de paplepel ingegoten kreeg.
Ik kom dit soort verzoeken de laatste tijd meer en meer tegen en daar waar het niet noodzakelijk is, zal men van mij geen gegevens krijgen. Men hoeft geen adresgegevens, telefoonnummer, bankrekeningnummer, kenteken van mijn auto of schoenmaat als ik bij de kruidenier om de hoek een pakje koffie ga kopen. Hij verleidt ons met een bonuskaart, waarmee kortingen op sommige artikelen verkregen wordt. Laat men de bonuskaart scannen, om een paar centen korting te verkrijgen, wordt meteen onze hele inkoop in de computer opgeslagen. Ook ons koopgedrag probeert men dus in een database te verwerken.

Om dezelfde reden betaal ik dan ook NOOIT met mijn bankpas. Ik ga eerst naar de flappentap en betaal vervolgens cash, dat wat ik nodig heb. Ik sta dan ook altijd verbaasd over het feit dat zoveel Nederlanders onwetend en niet nadenkend aan deze systemen meewerken. Ja, ik vermoedde het allang: In elke Nederlander schuilt een spion!

Straks moeten we nog een pasje aanschaffen om naar de wc te mogen. Kunnen ze het toiletbezoek van de medemens gaan registreren.

Ik zal woensdag de proef op de som doen in de Oosterpoort bij de Taraf de Haïduks, waar het bier weer ruimschoots zal vloeien en mijn blaas frequent geleegd moet worden.

Zonder vertoon van een legitimatiebewijs natuurlijk!

Nederland koud verklikkerland

Vandaag zag de Frater een bericht op RTL-teletekst dat hem zijn wenkbrauwen deed fronzen en hem noopte in de digitale pen te klimmen:

Meld Misdaad Anoniem vaker gebeld.
Het meldpunt MMA is vorig jaar veel vaker gebeld dan het jaar ervoor. MMA kreeg ruim 80.000 telefoontjes, 19 % meer dan in 2006.
Van de 80.000 telefoontjes werden er 22.850 meldingen naar politie en justitie doorgestuurd. De meeste hadden te maken met drugszaken.
Volgens MMA’s jaarverslag is een kwart meer misdrijven opgelost dan in 2006.
“Dit waren er 876, waarbij 1111 mensen werden aangehouden.” Het nummer werkte ook preventief. Er werden meer misdrijven voorkomen dankzij een telefoontje.

Dat de Frater vroeger wiskunde in zijn vakkenpakket had komt hem nu nog goed van pas.
Een paar statistische gegevens, even uit mijn hoofd bereken ik:

• Dat deze telefoontjes een oplossingspercentage hadden van nog geen 1,1 %.
• Dat van al die telefoongesprekken 28,5 % interessant genoeg was om aan de politie of justitie door te spelen.
• Dat alle meldingen leidden tot een aanhoudingspercentage van nog geen 1,4 %.
• Er in het jaar 2006 slechts 700 misdaden via de verkliklijn werden opgelost.

Waar bellen al die mensen dan over vraag ik mij af, als grofweg maar een kwart recherchewaardig is. In den beginne bellen ze natuurlijk omdat zij vinden dat iemand anders bepaalde dingen niet mag doen. Gezien de statistieken vinden de mensen blijkbaar vier keer zoveel zaken misdrijven, dan de politie en justitie. Een gevaarlijke tendens vindt de Frater. Dat betekent eigenlijk dat, zonder iets misdadigs gedaan te hebben, politiemensen voor zijn deur kunnen staan om hem mee te nemen naar het bureau en hem aan een kruisverhoor mogen onderwerpen. Waarvoor weet hij niet. Iemand had de politie getipt over vermeende criminele activiteiten. Na de gebruikelijke stokslagen zal blijken dat de Frater tot de andere 98,6 % behoord en hij wordt weer vrijgelaten. Nu weet hij gelukkig waar hij van verdacht werd, maar nog niet aan wie hij dat te danken heeft. Dit zal hij ook nooit te weten komen want de kliklijn is anoniem.
Een doemscenario waar iedereen zomaar de dupe van kan worden ! Nu zal dat de Frater niet snel gebeuren, gezien zijn vroom morele levenshouding, maar toch, het zal je maar overkomen. De kliklijnen als aanvulling en verrijking van de reeds bestaande burenruzie, als het ware.

Het is toch erg jammer dat de door automatisering vrij gekomen tijd, nu besteed wordt aan het begluren en verklikken der medemens.
Men had beter een goed boek kunnen lezen.

Bloed, brood en spelen

Wat was het gisteravond toch stil op straat. Even dacht ik dat er weer een voetbalwedstrijd van het Nederlands elftal bezig was, maar nee, een uitzending van Peter de Vries was het die de gemoederen zo bezig hield. Het blijft hetzelfde genre, deze keer geen nationalistische gevoelens of honger naar de bal, maar honger naar bloed. Dan blijkt ook hoezeer de publieke terechtstellingen van een paar honderd jaar geleden, heden ten dage danig gemist worden door de gemiddelde Nederlander. De laatste terechtstellingen in Nederland dateren ook alweer uit de jaren na de tweede wereldoorlog en waren niet openbaar.
Nee, dan de dagen van Oldenbarneveldt. Of moet ik zeggen de laatste dag van Johan? Men kon op het Binnenhof over de hoofden van de kijklustigen lopen. Zo gaat dat nu nog in Ar Riyad, China, VS en menig andere Middeleeuwse Staat, waar deze oude tradities nog steeds in stand worden gehouden.
Wat is dat toch, dat de bevolking zo aantrekt bij executies? Is dat het zien van bloed, het beseffen van hun eigen vergankelijkheid of is het een diep gekoesterde wens zelf iemand te vermoorden, maar wordt dit door de wetgeving aan banden gelegd?
Ik opteer voor het laatste. Het jacht- en territorium instinct, als het ware.

Hoe kan de moderne mens, in de landen waar geen terechtstellingen meer plaatsvinden, deze bevrediging dan krijgen? In het diepst van zijn wezen zal er altijd een gemis zijn. Iets waar men zich niet bewust van is, maar wat men toch terdege voelt.
Onbewust zoals altijd, gaat de moderne mens op zoek naar bloed en vindt dat in de sportwedstrijden. Het gegil en gekrijs bij een heden ten daagse voetbalwedstrijd moeten haast van de zelfde orde van grootte zijn als destijds bij de executie in 1619 op het binnenhof in Den Haag.
Het programma van P. R. de Vries moet ook iets dergelijks losgemaakt hebben in de Nederlander. Het gevoel alsof men jaagt op loslopend wild, het gevoel alsof je het angstzweet van het dier al ruiken kan en tenslotte het onvermijdelijke genadeschot. Dit alles niet door hemzelf gegeven, maar in de persoon van Peter Rudolf, iemand waarmee de kijker zich goed kan identificeren.
De installateurs van mijn keukenblok hebben het nu nog over de geslaagde jachtpartij van gisteravond. Het was wel laat geworden, half een, maar je moet toch iets over hebben voor zo’n onvergetelijk avontuur. Een avontuur waar ze nog de hele week op teren kunnen en die voorlopig de honger naar bloed weer even gestild heeft.
Tot de volgende P.R. de V.-uitzending, voetbalwedstrijd of wereldoorlog.

Geen Bot gevangen

Vanmorgen ben ik met frisse moed op pad gegaan naar de door Marinus aanbevolen firma Botman. Meteen bij binnenkomst werd ik al geholpen door de heer Walstra. Kijk eens dacht ik, dat gaat wel even anders dan bij de electronica-Aldi. Met engelengeduld werd de Frater bijgepraat naar het jaar 2008 en na 20 minuten vraag en antwoord en € 50 afpingelen, stond ik alweer buiten met de aankoopbon.
Nee de Frater is niet gek en laat zich ook niet gek maken.
Het is een Sony geworden, LCD 66cm, model Bravia in stemmig zwart en hij was jammer genoeg niet op voorraad.
Volgende week wordt hij gebracht en geïnstalleerd. Alles inclusief.
Misschien kan ik deze week dan eens al die ongelezen boeken aanpakken waar ik met een werkende TV niet aan toekwam.

Ik begin gelijk maar met P.D. Ouspensky - Een nieuw model van het heel al.

Plasma of LCD?

Na jaren van trouwe dienst heeft mijn TV het vandaag begeven onder het geweld van decennialang pulpprogrammering op alle kanalen. Daar was uiteindelijk zelfs de mijne niet tegen bestand.
En nu, Plasma of LCD ?
Vandaag ben ik maar eens gaan kijken bij de mensen van de reclameslogan: “Ik ben toch niet gek”. Dat bleek dus een verkeerd moment te zijn want ik moest over de hoofden van de kooplustigen lopen, om bij de afdeling platgeslagen beeldschermen te komen. Wat bleek: heden waren alle modellen zonder de 19% BTW te koop. Dat liet de gemiddelde Groninger proleet zich geen twee keer zeggen en en masse waren ze naar de shop aan de Westerhaven getogen.
Daar stond de Frater dan, hij kon niet meer vooruit of achteruit, kreeg geen medewerker te spreken en zag i.p.v. TV’s alleen de ruggen van kooplustigen.

Dan maar weer naar huis en morgen nog maar eens proberen.

Na ongeveer een kwartier van duwen en trekken, op de tenen trappen en getrapt worden, mensen met het koopgeile schuim op de mond ontwijken en me daarna langs de rijen wachtenden bij de kassa’s vechten, stond ik eindelijk buiten.

Zonder TV.
Helemaal bezweet door het onvrijwillige lichamelijk contact en nog onder de indruk van dit claustrofobische avontuur zocht ik mijn fiets en ging naar huis.
Eenmaal thuis aangekomen kon de Frater maar tot een conclusie komen: Ik ben toch niet gek!

Morgen probeer ik het nog eens, maar dan bij een elektronicazaak waar ze een fatsoenlijke service combineren met redelijke prijzen.
Bestaat dat heden ten dage nog wel, vraagt de Frater zich af ?

Volgens Frere Marinus bestaat er zo'n zaak in Groningen. Zij hebben alleen de naam niet mee, Botman.
Wij zullen zien.

Het nieuwe keukenblok

Ongeveer 10 maanden geleden kreeg ik een brief van mijn woningbouwvereniging de Huismeesters dat er spoedig begonnen zou worden met het plaatsen van nieuwe keukenblokken in de woningen bij ons in de straat. Daar ik van plan was om eind mei er even tussenuit te gaan heb ik meteen opgebeld naar de woningbouwvereniging met de vraag om wat specifieker te zijn aangaande de begindatum van de verbouwing in het algemeen en die van mij in het bijzonder. Ik kreeg toen te horen dat het wel tot de zomer zou kunnen duren, eer ze begonnen.

Prima, ik kon dus onbezorgd op vakantie.

Juni ging voorbij en nog geen actie.

Klopt ook wel want Juni wordt voor het grootste gedeelte tot de lente gerekend.
Juli begon en ging voorbij zonder actie van de Huismeesters.
Augustus begon. Toch maar even bellen met de woningbouwvereniging.
“Nou nee meneer, het duurt allemaal wat langer en ze zullen beginnen na de bouwvak”.
Ok, waar beginnen ze dan, bij nummer 1 of op het eind van de straat?
“Ze beginnen op nummer 1 en na ongeveer een maand zullen ze bij uw woning zijn”.
De bouwvak ging voorbij, de frater werd 50 en Augustus was ook weer geschiedenis.
September begon en ging voorbij, nou nee niet helemaal. De laatste week van September begon men. Zo’n 6 weken later waren ze mijn huis genaderd en ik schoot de opzichter aan om een afspraak te maken voor mijn keuken.

“Uw huis? Nou eh, dat staat niet op mijn lijst”.
Wat bleek, er was in Maart nog een tweede brief van de woningbouwvereniging de deur uitgegaan waarin gevraagd werd om een bevestiging van de bewoners. Ik had die brief nooit gekregen en heb dus ook geen bevestiging naar hun gestuurd, waardoor de aannemer mij niet op de lijst gezet had. Geen nood verzekerde men mij want er waren meerdere huizen die nog geen nieuw keukenblok hadden, dus ik zou in de tweede ronde, voor Kerstmis, aan de beurt komen.

Toen Sinterklaas weer terug was naar Spanje en ik nog steeds niets van de woningbouwvereniging gehoord had, heb ik maar weer eens gebeld.
“Het heeft allemaal wat langer geduurd beste Frater, maar in Januari gaan we beginnen met het plaatsen van de keukenblokken tweede ronde”.
Gisteren dus eindelijk de verlossende brief gekregen dat ze op 4 februari om 8.00 mijn keukenblok komen plaatsen. Fantastische planning van de a-carnavallisten hier in Groningen.
Na een jaar van bellen, rekening houden met en vooruitzien mijnerzijds, moet de Frater de zegening van de optocht (d’r Zog) in Kirchroa maar afbellen, want hij wil niet weer een jaar wachten op zijn nieuwe keukenblok.

Een huurder uit zijn woning zetten gaat blijkbaar vele malen sneller dan een keukenblok erin.

Tenminste in Groningen bij de Huismeesters.

de frater

Voor de ornithologen onder ons betekent frater weer iets heel anders.
Zet uw geluid aan en luister:
http://www.vogelvisie.nl/soort/frater.php

De film van ome Willem

Ik heb in mijn leven nog nooit meegemaakt dat de Nederlandse regering zich heeft bemoeid met de inhoud van een nog uit te komen film. Zelfs niet toen het leven van Klaas Bruinsma(de Dominee) verfilmt ging worden, waarin onze prinses Mabel toch een hoofdrol vervulde. Ongetwijfeld zal dit de monarchisten zwaar voor de kop gestoten hebben, maar er was geen reden om de filmmakers en bioscopen te beschermen tegen eventuele aanslagen van beledigde oranje fans te lande.
Ook kan ik mij herinneren dat, toen de Last temptation of Christ in Nederland uitkwam, er hooguit wat boze brieven in de krant kwamen en enkele stilzwijgende protesten voor de bioscopen plaats vonden.
Heel anders is het wanneer je de Koran kritisch onder de loep neemt, dan is opeens alles geoorloofd, althans volgens sommige Islamieten.
Nu is de frater absoluut geen fan van onze blonde Geert, maar wel een fan van vrijheid van meningsuiting, ook als die mening sommigen voor de kop stoot.

De Nederlandse regering is hier een andere mening toegedaan, namelijk: drijf geen buitenlandse regeringen tegen ons in het harnas ook al zijn ze nog zo fout.
China bijvoorbeeld, waar dadelijk de olympische spelen plaats vinden en een toonbeeld van goed georganiseerde dictatuur is, wordt geen strobreed in de weg gelegd. Sterker nog, als er geopperd wordt om de spelen te boycotten vanwege de schendingen der mensenrechten, kan de Chinese ambassadeur ongestraft deze acties veroordelen. Ik dacht nog wel dat geen enkele diplomaat hier in Nederland ook maar iets te zeggen heeft over het handelen der Nederlanders, laat staan dreigen met het vingertje.
Zo ook grootmufti Ahmad Badr al-Din al-Hassoun van Syrië. Ik citeer:
mocht Wilders besluiten in de film de Koran te verbranden of verscheuren, betekent dat simpelweg dat hij aanzet tot oorlogen en bloedvergieten. Het is de verantwoordelijkheid van het Nederlandse volk om hem ervan te weerhouden.
Daarbij gaat de beste(?) man simpelweg voorbij aan het feit dat het zijn verantwoording is zijn schapen op de rechte weg te houden, daar hij de herder van zijn gemeente is.
De frater vindt het ook erg vreemd dat de scheiding tussen kerk en staat, zoals we die al eeuwen kennen in Nederland, nu opeens ongedaan gemaakt wordt ten behoeven van de grootmoefti van Syrië. Wat bij hun normaal is hoeft dat hier nog lang niet te zijn.
Zo ook de middeleeuwse opvattingen over geloof en beledigingen.
Bloedwraak bestaat hier gelukkig allang niet meer en moet ook niet terug geïntegreerd worden door mensen die de middeleeuwen nog niet gepasseerd zijn. Dat zou pas echt verwildering zijn!

De Nederlandse regering zou er beter aan doen haar eigen landgenoten en hun verworvenheden te beschermen tegen mensen die onze vrijheden niet tolereren. Leidt het uitkomen van Wilders zijn film tot ongeregeldheden en/of aanslagen hier, dan zal de Nederlandse regering krachtig moeten optreden tegen die personen die onze verworvenheden met voeten treden en niet tegen de persoon Wilders, zoals de grootmoefti dat wenst.
Ik kan niet wachten tot die veelbesproken en nog nooit vertoonde film uitkomt!

foto: de grootmoefti met de onuitspreekbare naam