28 juli 2008

Jan is niet meer


Vanmiddag om 13.35 heeft Mister de Boys, Jan Brouwer, zijn laatste adem uitgeblazen. Hij was al geruime tijd ernstig ziek, at al twee maanden praktisch niets meer en sinds een paar dagen dronk hij ook niet meer.
Net als bij zijn geliefde sport tafeltennis gaf hij niet op en werd zijn sterven ook een ware marathonpartij. Het leven is nooit en voor niemand makkelijk, bij Jan was het doodgaan dat ook niet. Van binnen en van buiten aangevreten door kanker, uitgemergeld door voedselgebrek, bleef zijn hart gewoon door tikken, tot vanmiddag. Vooral voor zijn familie is het een uitputtingsslag geweest.
Zijn dochter Karin hield, naast de dagelijkse verzorging, ook nog een weblog bij zodat iedereen op de hoogte werd gehouden over het ziekteverloop van Jan. Hulde meid en namens de Frater bedankt dat je dit, ondanks je eigen leed, toch maar weer elke dag trouw bijhield.
Weblog: http://weblogs.bnn.nl/theboys

Zelf heeft de Frater jaren met Jan bij de Boys getafeltennist. Eerst in Ezinge, later in de Groninger wijk Beijum, tot hij zijn werk als Frater niet meer met het tafeltennissen kon combineren.
In de samenstelling Ad(verongelukt in 1999), Jan, de Frater en af en toe aangevuld met een of meer andere Boys, maakten we Europa onveilig. We waren op toernooien in Spanje, Frankrijk, Duitsland en (voormalig) Joegoslavië. Ook natuurlijk op de after-parties, waar we meestal beter scoorden dan op de toernooien zelf, vooral met de rekening aan het eind .
De Frater is blij jou te hebben mogen kennen Jan en ik heb veel van je kunnen leren, zowel op technisch als intermenselijk vlak.

Nu ook het doek voor de TTV de Boys gevallen is en het merendeel bij GTTC gaat ballen, is misschien de tijd voor Ad en jou gekomen om het jullie geliefde de Boys nieuwe impulsen bij Petrus en Paulus te geven en alvast te starten in de hemelse duo competitie.
De Frater wenst jou een goede reis en behouden thuiskomst en nog veel spannende 7 setters tegen Ad, met als inzet een sorbet.
Jan is slechts 63 jaar geworden, maar heeft zeker voor 100 jaar genoten van dit leven!
Vrijdag om 14.00 uur zal hij in Groningen gecremeerd worden.
Foto: Jan, bezweet en wel, in betere dagen in de kantine van de Boys.

19 juli 2008

De val van Montsegur


Volgend jaar is het alweer 800 jaar geleden dat het zogenaamde Christendom opdracht gaf tot uitschakeling van een van zijn grootste concurrenten de Cartharen, ware gnostici, door complete bevolkingsgroepen op de brandstapel te gooien. De toenmalige paus Innocentius III, in het geheel niet zo onschuldig als zijn naam doet vermoeden, gaf opdracht tot de inquisitie aan Simon de Montfort.
De Cartharen, ascetisch en spiritueel als ze waren, pasten niet in het Christelijke beeld en ideaal van de toenmalige heersers en clerus en konden met de hand op de bijbel, gezegend door de paus, het ravijn in of op de brandstapel gekieperd worden.
Zij leefden in het district Ariège en Pyrénées Orientale, zuidelijk van Carcassonne en Toulouse. In de streek rond Foix en Lavenalet lag hun heiligste der heiligen, het kasteel Montsegur, het laatste bolwerk, dat op 16 maart 1243 viel.
Om aan een wisse dood op de brandstapel te ontsnappen moest men zich bekeren tot het Christendom, iets wat de Cartharen weigerden en zij liepen en masse vrijwillig de brandstapel in.
Met deze wetenschap in ons achterhoofd heeft de term Christelijk wel een heel rare bijsmaak en is de benaming Christendom niet eens zo slecht gekozen. De onthoofdingen die tegenwoordig in de Islam gebeuren zijn ware daden van barmhartigheid vergeleken met de acties van de inquisitie destijds.

In het jaar 2009 zal op grootschalige wijze dit lugubere feit herdacht worden en de Frater zal zeker van de partij zijn om zijn eer te bewijzen aan hun die ons voorgingen in het waarlijk mens zijn, de Bonhommes.

Voor meer info kan men op Cartharen, Montsegur of gnostici zoeken op het internet.

foto: ruine Montsegur

13 juli 2008

Vive la France


Gisteren werd de Frater eens aangenaam verrast door een berichtje uit Frankrijk. In plaats van de gebruikelijke heksenjacht op spuitende en slikkende sporters en de hier uit voortvloeiende ‘schandalen’, nu eens een bericht met een cultureel fundamentalistische achtergrond.
De Franse minister van hoger onderwijs en onderzoek, Pecresse, heeft een Marokkaanse vrouw de Franse nationaliteit geweigerd vanwege het feit dat zij een boerka draagt. Zij stelt dat het dragen van zo’n moslimbivakmuts in strijd is met de Franse fundamentele waarden en dat de gelijkwaardigheid van man en vrouw in het geding komt. Chappeau mevrouw Pecresse, hier was de Frater nu al een tijd op aan het wachten: Een politicus die het eens een keer voor onze waarden en normen opneemt en die niet ondergeschikt maakt aan de wensen van volksstammen die bij ons een gaststatus hebben, of hierna zijn genaturaliseerd en bleven plakken. Helaas, voor ons Nederlanders, gebeurde dat dus in Frankrijk en moetem we nog iets langer wachten tot dit besef uiteindelijk doordringt tot op het Binnenhof in Den Haag.
Ja mensen onze broekenpoepers regering vindt nog steeds dat het dragen van boerka’s een fundamenteel recht is van bepaalde bevolkingsgroepen in Nederland, terwijl voor het dragen van een oer-Hollands kledingstuk als de bivakmuts, al een verbod geldt voor het gebruik hiervan op de openbare weg sinds de krakersopstanden in 1980.
Gelijke monniken, gelijke kappen, zegt de Frater altijd, maar ook dit oer-Hollandse spreekwoord zal zijn tijd nog nodig hebben om door te sijpelen tot in het Binnenhof.
Onze regering houdt zich meer bezig met de vraag: Hoe kunnen wij als Nederlanders integreren in minderheden, dan andersom.
Een vreemde zaak, vindt de Frater. Hij is als geen ander bekend met het fenomeen asiel verlenen. Al sinds de eerste kerken en kloosters als forten verrezen in het premiddeleeuwse Europa, werd er aan de deur geklopt voor hulp en bescherming. Met in acht name van de orderegels, wist menigeen zijn leven veilig achter de poort van een klooster en/of kerk. Let wel: met in acht name van en respect voor de orderegels!
Opper broekenpoeper Balkenellende zou er goed aan doen hier een voorbeeld aan te nemen en ons niet de zeden en gebruiken van elke willekeurige minderheidsgroepering opdringen.
Mevrouw Pecresse heeft haar landgenoten dan toch een stuk beter begrepen Jan-Peter!