De frater mag graag alleen vertoeven en zo mijmerend de tijd doorbrengen. Nadenkend over hemzelf, zijn handelen en tekortkomingen, over de wereld en haar zin, over de mens in het algemeen en zijn schepper. Om dit te kunnen en mogen doen zoekt hij vaak de eenzaamheid, want enkel dan kan hij niet afgeleid worden door de mensheid en alle onbenulligheden die hiermee samenhangen, om zodoende zijn denken los te kunnen maken van de aardse beperkingen.
AL EEN noemt hij dat. AL EEN met zichzelf, de omgeving, de toekomst, het heden en verleden.
In deze staat wil de frater dan ook absoluut niet gestoord worden, door welk mens dan ook.
Het beste kan ik dat doen in mijn huis, waar ik de deur gesloten kan houden. Op de heide zou ook kunnen, mits deze uitgestrekt genoeg is en ik geen verdwaalde geest tegenkom. De woestijn zou beter zijn, maar die hebben we niet in Nederland.
Ik denk dat het AL EEN voor ieder mens goed kan zijn en hem naar een hoger niveau zal leiden.
Lijnrecht hier tegenover staat het samenzijn. De ergste vorm hiervan heet het samenkleven.
Het niet AL EEN kunnen of willen zijn en zodoende constant op zoek zijn naar andere mensen om zijn/haar eigen wezen te bevestigen, vergeten en te vermoorden. Want dat is wat er gebeurt als de mens vergeet zijn wezen te voeden uit de bron van zichzelf.
Alleen zijn, is voor veel mensen beangstigend, want ze hebben nooit geleerd om met hun gedachten om te gaan. Nee, zet even een muzakje op want het is zo stil. Of de televisie, want mijn hoofd tolt. In deze gevallen zal de muziek of televisie de gedachtestroom in de hersenen bepalen en in banen leiden. Dat scheelt, hoeft men dat niet meer zelf te doen!
AL EEN is blijkbaar niet voor ieder een weggelegd. De mensen die hier wel mee om kunnen gaan, worden door het gros afgeschilderd als eenzaam, afwijkend en vooral zielig. De meerderheid normeert en dat terwijl ze geestelijk de minderheid zijn.
De EENZAMEN zijn SAMEN EEN en het zout in de pap van deze aarde.
Het zijn diegene die met recht mens genoemd worden, in de zin die God bedoelde.
AL EEN noemt hij dat. AL EEN met zichzelf, de omgeving, de toekomst, het heden en verleden.
In deze staat wil de frater dan ook absoluut niet gestoord worden, door welk mens dan ook.
Het beste kan ik dat doen in mijn huis, waar ik de deur gesloten kan houden. Op de heide zou ook kunnen, mits deze uitgestrekt genoeg is en ik geen verdwaalde geest tegenkom. De woestijn zou beter zijn, maar die hebben we niet in Nederland.
Ik denk dat het AL EEN voor ieder mens goed kan zijn en hem naar een hoger niveau zal leiden.
Lijnrecht hier tegenover staat het samenzijn. De ergste vorm hiervan heet het samenkleven.
Het niet AL EEN kunnen of willen zijn en zodoende constant op zoek zijn naar andere mensen om zijn/haar eigen wezen te bevestigen, vergeten en te vermoorden. Want dat is wat er gebeurt als de mens vergeet zijn wezen te voeden uit de bron van zichzelf.
Alleen zijn, is voor veel mensen beangstigend, want ze hebben nooit geleerd om met hun gedachten om te gaan. Nee, zet even een muzakje op want het is zo stil. Of de televisie, want mijn hoofd tolt. In deze gevallen zal de muziek of televisie de gedachtestroom in de hersenen bepalen en in banen leiden. Dat scheelt, hoeft men dat niet meer zelf te doen!
AL EEN is blijkbaar niet voor ieder een weggelegd. De mensen die hier wel mee om kunnen gaan, worden door het gros afgeschilderd als eenzaam, afwijkend en vooral zielig. De meerderheid normeert en dat terwijl ze geestelijk de minderheid zijn.
De EENZAMEN zijn SAMEN EEN en het zout in de pap van deze aarde.
Het zijn diegene die met recht mens genoemd worden, in de zin die God bedoelde.
1 opmerking:
Geachte eerwaarde,
Dank voor deze wijze woorden namens iemand die het samenzijn van de tegenwoordige samenkleving zoals U soms verschrikkelijk moe is.
Die dan graag voor bezinning en afstandelijkheid de radio en televisie bant om naar wat nieuws in zijn hoofd te kunnen luisteren.
Ik sprak eens de vrouw van een bankdirecteur die mij toevertrouwde " Ik droom nooit. Kan me niet herinneren dat ik ooit heb gedroomd. " Dat was dus het stereotype die nog nooit al een is geweest, maar dankzij haar maatschappelijke positie en gespreide bedje altijd heeft samengekleefd en vanuit haar niche geen eigen bewustzijn laat staan onderbewustzijn hoeft te ontwikkelen, omdat het voor haar existentie in de maatschappelijke evolutie van een persoon niet noodzakelijk is. Leeg in haar hoofd ? Mediteert u maar rustig door frater. U staat niet al een.
Au revoir,
Ignatius
Een reactie posten