In iedere religie vinden we altijd de vergelijking van de herder en zijn schapen.
De herder wordt kennis van de weg en weerbaarheid tegen zijn gevaren toegeschreven.
De schapen daarentegen, onkundig van de te volgen weg en zijn gevaren, zijn hulpeloze wezens die verdwaald of tot voedsel voor andere geraken, zonder de kundige leiding van een herder. Volledige overgave en geloof in redding door hem, zijn absolute voorwaarden.
De schapen vertouwen dan ook blindelings op de wijsheid en bescherming van hun herder.
Wat het schaap echter niet weet is dat de herder er niet is om hun een dienst te bewijzen. Zijn taak is het slechts de schapen veilig over wegen en weiden naar het slachthuis te leiden, hun via een schijnbare redding naar een zekere ondergang brengen. Niets meer en niets minder.
Dat hoeft een schaap ook allemaal niet te weten, vindt de herder. Ik sta slechts in dienst van mijn bazen die per slot van rekening ook eten moeten. Laat ik het schaap vooral maar niets over de weg en zijn gevaren leren, want dan ben ik overbodig geworden en zou er misschien een opstand kunnen komen, bedacht de herder. Een zelfdenkend en handelend schaap kan gevaarlijk zijn. Nee dat leek hem niet zo handig. Als zijn bazen geen eten meer hebben worden zij op hun beurt weer boos en dat zou hem niet ten goede komen.
Dat had de herder goed gezien. Zolang hij maar schapen afleverde bij het abattoir, vervulde hij zijn plicht en vulden zijn bazen hun magen.
Een goed opgezet Machiavelliaans plan van elke religie om de onontwikkelde mens binnen de garelen te houden en uit te kunnen buiten.
De vergelijking met schapen hierboven is meer dan goed gekozen gezien de treffende overeenkomsten in intelligentie, onvoorwaardelijk geloof en geblaat, met het mensdom.
De herder in dit verhaal is op de hoogte van deze feiten en slechts bezig om de gunsten van zijn meerdere te verwerven ten koste van een dociele en domme kudde. Immer bijgestaan door zijn trouwe herdershonden die met blaffen en bijten ieder schaap dat van de weg af dreigt te raken, gewelddadig terugjagen.
Een haast normale gang van zaken in deze wereld lijkt het wel, maar niet voor de Frater. Hij heeft de heilige oorlog verklaard aan elke vorm van georganiseerde religie en de daaruit voortvloeiende schaapachtige domheid en uitbuiting.
Daarom mensen, trek uit uw schaapskleren en wordt weer tot wolf.
Chi pecora si fa, il lupo mangia!
De herder wordt kennis van de weg en weerbaarheid tegen zijn gevaren toegeschreven.
De schapen daarentegen, onkundig van de te volgen weg en zijn gevaren, zijn hulpeloze wezens die verdwaald of tot voedsel voor andere geraken, zonder de kundige leiding van een herder. Volledige overgave en geloof in redding door hem, zijn absolute voorwaarden.
De schapen vertouwen dan ook blindelings op de wijsheid en bescherming van hun herder.
Wat het schaap echter niet weet is dat de herder er niet is om hun een dienst te bewijzen. Zijn taak is het slechts de schapen veilig over wegen en weiden naar het slachthuis te leiden, hun via een schijnbare redding naar een zekere ondergang brengen. Niets meer en niets minder.
Dat hoeft een schaap ook allemaal niet te weten, vindt de herder. Ik sta slechts in dienst van mijn bazen die per slot van rekening ook eten moeten. Laat ik het schaap vooral maar niets over de weg en zijn gevaren leren, want dan ben ik overbodig geworden en zou er misschien een opstand kunnen komen, bedacht de herder. Een zelfdenkend en handelend schaap kan gevaarlijk zijn. Nee dat leek hem niet zo handig. Als zijn bazen geen eten meer hebben worden zij op hun beurt weer boos en dat zou hem niet ten goede komen.
Dat had de herder goed gezien. Zolang hij maar schapen afleverde bij het abattoir, vervulde hij zijn plicht en vulden zijn bazen hun magen.
Een goed opgezet Machiavelliaans plan van elke religie om de onontwikkelde mens binnen de garelen te houden en uit te kunnen buiten.
De vergelijking met schapen hierboven is meer dan goed gekozen gezien de treffende overeenkomsten in intelligentie, onvoorwaardelijk geloof en geblaat, met het mensdom.
De herder in dit verhaal is op de hoogte van deze feiten en slechts bezig om de gunsten van zijn meerdere te verwerven ten koste van een dociele en domme kudde. Immer bijgestaan door zijn trouwe herdershonden die met blaffen en bijten ieder schaap dat van de weg af dreigt te raken, gewelddadig terugjagen.
Een haast normale gang van zaken in deze wereld lijkt het wel, maar niet voor de Frater. Hij heeft de heilige oorlog verklaard aan elke vorm van georganiseerde religie en de daaruit voortvloeiende schaapachtige domheid en uitbuiting.
Daarom mensen, trek uit uw schaapskleren en wordt weer tot wolf.
Chi pecora si fa, il lupo mangia!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten