De daklozenkrant

Begin jaren 90 ontstond er in meerdere grote steden het initiatief om iets aan de financiële situatie van de daklozen te doen. De straatkrant werd geboren. Hij werd door de daklozen op straat verkocht, koste destijds fl 2,50 waarvan de verkoper een gulden mocht houden.
Ik kan mij nog goed het eerste exemplaar van de Groningse “de Riepe” herinneren, waarin een interview met, de toen nog in leven zijnde, Herman Brood was geplaatst. Waarschijnlijk omdat Herman in zijn jongere jaren toch min of meer ook een daklozenbestaan leefde en dit de colporteurs wel zou aanspreken. Zo bedacht men het in het hoofdkwartier aan de Westerbinnensingel.

Een goed initiatief vond ik en met mij vele Stadjers.
Meestal zag ik ze bij mij in de buurt voor de supermarkt staan en ieder die langs kwam werd vriendelijk gevraagd of hij/zij er een wilde kopen. Na verloop van tijd kon je ze allemaal en behoorden ze min of meer bij het straatmeubilair van de supermarkt.
Ik moet zeggen dat ik krant zelden kocht (gemiddeld eens per jaar ergens in de winter) daar het geld ook niet op mijn rug groeide, maar naar wat ik zag moeten ze er toch een leuke bijverdienste aan over hebben gehouden.
Daklozen blij, gemeente blij en de weldoeners blij. Het kon niet beter!

De laatste jaren zag ik toch duidelijk een afname van het aantal colporteurs en de frequentie van hun aanwezigheid. Soms zag je wekenlang geen een, dan weer een paar dagen een mij totaal onbekende en vervolgens weer dagen lang niemand.
Het gaat goed met de daklozen dacht ik, ze zullen wel aan de Costa’s liggen te genieten van hun welverdiende centjes. Geen probleem althans niet voor mij, misschien wel voor de organisatie van “de Riepe”, want die zaten overduidelijk met een tekort aan straatverkopers.

Sinds ongeveer anderhalf jaar echter, staat er weer regelmatig een straatverkoper bij de supermarkt maar hij is klaarblijkelijk geen dakloze. Navraag leerde mij dat het hier gaat om Roemeense Roma werklozen die een centje bijverdienen met de verkoop van de Groninger straatkrant omdat de organisatie geen, of niet genoeg, daklozen uit de stad kan mobiliseren.

Rare zaak vindt de Frater. Als de straatkrant geen verkopers meer kan krijgen uit de oorspronkelijke doelgroep, dan heeft het project zichzelf overbodig gemaakt en wordt het tijd “de Riepe” op te heffen en de werknemers op andere gebieden tewerk te stellen.
Niet dat de Frater het de Roemeense zigeuners misgunt. Integendeel, wat mij betreft staan ze gewoon met hun accordeon of viool bij de deur van de supermarkt een centje bij te verdienen, echter niet met de Groninger daklozenkrant want daar was hij niet voor bedoeld.