De Politie als incassobureau van de staat.

Afgelopen jaar blijkt er een record aan verkeersboetes te zijn uitgeschreven in Nederland. Nog nooit werd er zoveel geld binnengehaald door onze speurneuzen te velde en de schatkist stroomde over. Dit kwam mede door druk van de regering, die stelde een quotum vast waar elk corps aan moest voldoen. Werd dit niet gehaald dan volgde onherroepelijk een strafkorting. Iedere corpschef op zijn beurt voerde de druk naar de werknemers op om zo zijn eigen bazen weer tevreden te stellen.
De politie werd beoordeeld op het aantal uit geschreven boetes en niet op het aantal opgeloste of verijdelde misdaden. Als men gaandeweg het jaar er achter kwam dat men onder de landelijke norm zat, moest dit als de bliksem bijgesteld worden door snel maar even een controle op de fietsverlichting in te lassen, of met laserpistolen een 30 km straat op stelten te zetten. De benodigde mankrachten werden dan maar noodgedwongen van de misdaadbestrijding afgehaald en met pen en bonnenboekje de straat opgestuurd. Meer blauw op straat, de burger was ook weer tevreden.
Tot dat die zelfde burger de bonnenplicht zelf aan den lijve ondervond. Waarom nu een bekeuring geven voor dat spatbord dat niet witgeverfd was, of voor door rood licht fietsen als er geen verkeer aankwam? Ja meneer, Befehl ist Befehl! U nu geen bon, ik straks geen brood!
De politie uw vriend en helper is verworden tot lik op stuk, kassa.
Het bedrag dat de staat ontvangt via bekeuringen is onderhand al een wezenlijke post op de begroting geworden, daar waar het in den beginne ging om een corrigerende strafmaatregel, kan de staatsbegroting tegenwoordig niet meer sluitend gemaakt worden zonder deze inkomenspost.
Nu de burger op zijn beurt de bekeuringen, als een noodzakelijk kwaad, ook in zijn begroting inpast, gaat de staat over op de volgende stap. Verhogen die boetes, niet vanwege de inflatie, maar vanwege het graaiprincipe dat elke Machiavellistische heerser er op na houdt.

Eerst dacht ik aan een 1 April grap, maar het is meer om te huilen.
De Politie als incassobureau van de staat om de boekhouding sluitend te krijgen. Hiermee haar eigen geloofwaardigheid ondermijnend en de verhouding burger-agent tot Siberische temperaturen laten dalen(bij diegenen die überhaupt nog vertrouwen in oom agent hadden).
Als ik het goed bezie is de beste manier heden ten dage om de machthebbers te bestrijden door absoluut geen enkele overtreding meer te maken, waardoor er gigantische tekorten op de staatsbegroting ontstaan, de economie in elkaar stort, oom agent geen geld meer krijgt en het bijltje erbij neer gooit, de boevenkliek in Den Haag geen bescherming meer heeft en de macht op straat ligt.
De staat die zijn eigen graf graaft, door buiten de burgerlijke gehoorzaamheid te rekenen.